Brokkenpiloot nummero uno

Pootje omhoog voor Joyce. Ja jongens en meisjes, dames en heren, ik zit weer in de lappenmand. Een paar dagen geleden ben ik van de laatste treden van de trap af gegleden. Eerst nog een dag zo rondgelopen. "Je moet naar het ziekenhuis, je knie is superdik!"
"Nee jonge, morgen is beter." Niet dus. De volgende ochtend was ie nog bijna net zo dik. Alex, de headentertainer van alle H-Top entertainers, heeft me die ochtend ook meteen naar het ziekenhuis gestuurd. "You have to go now!" "Vale." Een dikke lach erachteraan omdat ik er zo nuchter over deed. Ik kreeg daarop meteen te horen dat ik te nuchter was.
Dus ik heb daar vanaf half 11 tot een uur of een in het ziekenhuis gezeten. Ze hebben er allemaal vocht uit gehaald en ik kreeg ook Ibrobrufen en een knieondersteuning mee. Okay dan maar met mn been omhoog. Ik probeer nog steeds nog zoveel mogelijk te werken. Ik doe wat ik kan doen, maar echt fijn om de hele dag op mn reet te zitten is het ook niet. Maar het moet, dus dan doe ik het maar.
Verder gaat het hier wel goed hoor. Vlak ervoor kreeg ik nog te horen dat ik voor iemand die hier 2 maanden woont gewoon goed Spaans spreek. En van huisgenootjes krijg ik constant te horen dat ik echt iedereen ken.
Gisteravond werd ik zo gek van het constant thuis zitten, dat ik mijn nieuwe kamergenootje uit haar bed heb gejasd dat ze mee iets moest gaan drinken. Die is dr bed uit gekropen en vond het eigenlijk wel grappig dat ik haar zo mee op sleeptouw nam. Ik zie haar bijna nooit, omdat zij moet werken wanneer ik vrij ben. Dus de perfecte gelegenheid om haar te leren kennen. Het is een heel lief meisje, maar totaal anders dan ik. Zij is verlegen en ik een feestbeest. Ook is zij super netjes, terwijl ik de chaos haarzelve ben. Je zit dus ook precies welk gedeelte van haar is en wat van mij. Zij heeft haar bed elke ochtend netjes opgemaakt, terwijl dat iets is wat ik vertik.
Ow en nog beter nieuws. Nederland is door naar de finale van het voetbal, maar Spanje net zo goed. Dan ga je toch stuk. Aangezien dat ik gister avond moest werken achter de muziek instalatie. Toen alle Duitsers met een chagarijnige kop binnen kwamen heb ik maar gauw even Que Viva España opgezet. Het barpersoneel lachten zich helemaal stuk en een aantal hebben zelfs kei hard staan meebleren. Voor mij maakt het dus niet uit wie de finale wint, want dat wordt zondag zoiezo een feest!!