Heftig

Het was zondagavond. Met zijn alle Nederlanders die bij ons in het appartement wonen in de huiskamer. Nienke en ik zouden na het werken ergens iets gaan drinken. Tussen het gelach door kreeg ik een smsje dat ik een rustig plekje op moest gaan zoeken. Ik wist meteen dat het over Oma ging.
De dag ervoor had ik te horen gekregen dat het niet zo lekker ging met oma. Toen ging het weer wat beter. Maar met dit telefoontje veranderde de vrolijke sfeer in een donkere sfeer.
Oma lag in het ziekenhuis, en ik moest meteen naar huis komen, het zou misschien zelfs te laat zijn. Nienke belde Rey op dat ik niet kwam werken en dat ik naar Nederland ging. Ook Marit is gebeld door Patty. Binnen 10 minuten werdt ik gebeld door de verzekering. Het was half 1 in de nacht en binnen tien minuten werd ik gebeld door de verzekering dat er de volgende ochtend een vlucht vloog om half tien vanaf Girona naar Amsterdam. Binnen twaalf uur stond ik in Nederland.
De grootste schok kwam die nacht dat ik werd gebeld. Tot 4 uur ben ik wakker geweest. Ik heb gehuild tot ik er hoofdpijn van had. Ik heb hulp gehad van alle kanten en daar wil ook iedereen voor bedanken.
In het ziekenhuis zag ik oma liggen. Wat ben ik daar van geschrokken. Er zat totaal geen leven meer in. Ze was compleet verdoofd door de morfine. Maar ze herkende me en dat was hetgene waarvoor ik naar Nederland ging. Om afscheid te nemen. Nadat 2 nichtjes en mijn oom en tante waren aangekomen ben ik gaan slapen in het ziekenhuis. Om kwart over drie schrok ik wakker. Een minuut later stond mijn vader in die kamer.
Op 10 augustus 2010 om 3.15 in de ochtend is mijn oma, Mientje Korsten Baardemans, overleden op 76 jarige leeftijd.