The Last One
Door: joycemeijs
Blijf op de hoogte en volg Joyce
21 Mei 2012 | Oostenrijk, Sankt Wolfgang im Salzkammergut
Zondag 1 april 2012
Vandaag zijn ze weer gegaan. Ze zijn hier enkel een dagje gebleven, maar dat was eigenlijk te kort. Rond een uur of twee zijn ze vertrokken. Ik baal ontzettend. Ik had nog graag gewild dat ze nog wat langer waren gebleven. Maar helaas, je kunt niet alles hebben. Beetje jammer.
Nadat ze zijn gegaan heb ik me maar in de boeken verdiept. De rest van de dag was ik vrij en aangezien ze zo vroeg al waren vertrokken. Het was super dat ze er waren, heb m’n ogen uit m’n kop gejankt toen ze waren vertrokken. Maar. Maar. Maar. Mijn wraak zal zoet zijn. Meer dan zoet.
Maandag 2 april 2012
Wederom was ik vandaag ook vrij. Judy was er ook niet vanuit gegaan dat ze enkel een dagje zouden blijven. Dus vrij. Wat doen je dan? Je baalt dat ze weg zijn. En je kunt er gewoon niets aan doen. Dus ik heb een maskertje opgesmeerd, m’n huid geschrubd en nog meer van die shit die van die meisje-meisjes doen. Uiteindelijk een boek gepakt tot Verena opbelde, of ik ook bij Oliver’s langs kwam. Dat is een ijssalon hier in het dorp dat net open is gegaan en eigenlijk Gelateria Stella heet. Een ijssalon dat meer alcohol verkoopt dan bier.
Dominik en ik kwamen op een gegeven moment op het onderwerp Aquaria. Een van Scalaria’s eigen evenementen dat elke zomer wordt georganiseerd. Of ik dan niet kwam werken als freelancer. Best leuk, maar waar zou ik moeten slapen. Daar hadden hij en Mario wel een oplossing voor. Bij hen thuis.
Deze avond ik ook mijn zoete wraak gepland. Aangezien iedereen dit weekend (Pasen) naar huis gaat. Waarom dan alleen in de middle-of-nowhere-met-vier-straten blijven?
Dus ik heb ter plekke ons ma gebeld. De heeft meteen een ticket geboekt. Ik heb teveel overuren staan, dus was het geen probleem. Zeker omdat er op dit moment in Scalaria geen F*** te doen is.
Dinsdag 3 april 2012
Vandaag was het de eerste dage dat ik met Luke moest werken. Hij is de hele dag met me meegelopen. Maar je zus, wat duurt het dan lang voor je al het werk hebt gedaan dat je wil doen.
Uiteindelijk heeft het nog onwijs lang geduurd voor ik eindelijk klaar was met werken. Markus had weer een bespreken wegens Vodafone, dat duurt altijd lang. Zo belde Manuel of ik mee een pizza ging halen om vervolgens een film te kijken. Dat ging niet door. Was pas rond een uur of negen klaar met werken.
Verena belde ook al op. Of ik meeging naar Liza. Uiteindelijk ben ik later gegaan. Bleek het bier op. Toen ben ik snel naar huis gegaan om twee grote flessen Shouffe uit de koelkast te halen. Die waren zo leeg. Zeker omdat ik die met Patrick en Kittl leegdronk. Die vonden het wel erg lekker. Grappig, die Oostenrijkers aan de Shouffe.
Uiteindelijk zijn we nog naar de Kraftstopfbar gegaan aan het begin van het dorp. Werkelijk de andere kant op. Heel grappig daar kwamen we Raffie nog tegen. De enige lesbienne in het dorp, maar zo gek als een deur. Ook zijn we Toine nog tegengekomen. Toen die hoorde dat ik nog Shouffe in huis had, sprong ie een gat in de lucht.
Woensdag 4 april 2012
Vandaag heb ik weer gewerkt. Mijn hoofd vond het niet leuk dat ik m’n bed uit moest vanmorgen. Ik lag er net een paar uur in. Maar eigenlijk zijn dat wel de leukste avonden. De avonden dat je op het laatste moment iets ongepland gaat doen.
Het was eigenlijk een lang dagje. Een aantal besprekingen van aankomende evenement. En servetten gevouwen. Luke stond naast me, ook die dingen te vouwen. Toen ie ineens vroeg of ik hier in Wolfgang woonde, waarop ik zeg dat ik z’n buurvrouw ben. En dat ik eigenlijk uit Nederland komt. “Amsterdam, Amsterdam?!” “Nein, vom Eindhoven.” “Hast du weed mit?” Redelijk irritatie puntje. Alsof elke Nederlander die shit rookt. En er maar over door zagen dat het zo gaaf is dat het bij ons legaal is enzovoort. Doodvermoeiend.
Donderdag 5 april 2012
Vandaag ben ik naar huis gevlogen. Geweldig. Ik heb me stuk gelachen. Jarno belde op. Hoe het met me ging. Maar ik zat ondertussen in de auto met Marlene, Liza en Verena. Die gingen naar Salzburg om te shoppen, en ik kon meerijden. Super handig. Dus is heb uitgebreid zitten vertellen dat ik ging shoppen in Salzburg, dat we daarna uit eten gingen en op stap.
Ons ma is me op komen halen, en die was een van de weinige die er iets van wist. Edu zou bij ons thuis langs komen om iets te drinken en daarna naar de kroeg gaan. Ik had me helemaal verstopt in de stoel zodat ie me niet zag zitten. Komt ie binnen, zegt ie ons ma gedag, en ik kom heel droog om de hoek van de stoel met m’n camera in de hand. “Suprise!” “Wat ben jij een trut!”
Vervolgens hebben we Jarno opgebeld met Edu’s telefoon. Dus ik zeg “Het shoppen in Salzburg gaat niet door.” Lange stilte. “He, maar huh. Dan ben jij in Nederland?!!?”
Sterker nog Dyane komt de kroeg binnen lopen. Zegt heel droog “Hoi, hoe is het?” En een minuut later “What the fuck doe jij hier?” Ook wel een tamelijk mooie reactie.
Vrijdag 6 april 2012
Vandaag ben ik met Jarno en mijn Daan (Daniëlle dus) naar de stad geweest. Iets met een BlackBerry accu die op ontploffen stond.
Goede Vrijdag. Pannenkoeken dag. Je mag geen vlees eten. Eigenlijk. Dus daarom eten we heel traditioneel pannenkoeken. Jarno heeft zich helemaal vol zitten vreten en ook Edu heeft als een klein kind met de poedersuiker zitten spelen.
Uiteindelijk zijn we daarna nog in de kroeg beland, wat ook wel erg gezellig was. Zeker om bepaalde gezichten, van verschillende mensen die me totaal niet hadden verwacht. Maar was wel de perfecte wraak.
Zaterdag 7 april 2012
Vandaag zijn we voor de verandering een keer naar de Temps gegaan. Even wat anders. De rest van de dag heb ik gewoon heerlijk op m’n gemak uitgerust. Was super relaxed. Dat had ik even nodig.
Zondag 8 april 2012
Edu was vandaag bij de voetbal. Dat kon ie niet afzeggen, dus dat was wel jammer. Dus ben ik zonder Edu gaan ontbijten bij de Temps met zijn Daan en Sander. Naar de oude traditie van de katerige zondagochtend.
Ik ben met ons pa en ma, Tom en Tessa naar ons oma gegaan. Die het wel leuk vond dat we langskwamen.
Uiteindelijk kreeg ik nog een appje of ook nog naar de Temps kwam. Twee keer op een dag was iets te veel van het goede. En omdat ik morgen weer terug vlieg heb ik besloten om een avondje rustig aan te doen.
Maandag 9 april 2012
Vandaag ben naar huis gevlogen. Maar eerst heb ik de oude LP’s thuis nog onder het stof vandaan gehaald. Zo onder andere Fleetwood Mac en Meatloaf. Supergaaf. Ons pa loopt voorbij de trap, zet een stap terug, en zegt, “Die muziek ken ik!” “Pa, dat zijn ook jou oude LP’s!” “Aha, oh.”
Uiteindelijk heb ik snel nog m’n koffer ingepakt en ben ik weer naar Rotterdam gereden met ons pa en ma om weer terug te vliegen. Uiteindelijk bleek dat de ruitenwissers van het vliegtuig kapot waren, dus moesten we het vliegtuig uit. Ze zouden eigenlijk de ruitenwissers vervangen, maar nu moest het hele motortje ervan vervangen worden. Dus werden we op een ander vliegtuig gezet. Prima. Maar daardoor had ik wel twee uur vertraging.
En heel onproffesioneel werd de informatie enkel in het Nederlands omgeroepen. Dus stond ik daar alles te vertalen naar het Duits. Wat ze wel relaxed vonden. Toen werd er gevraagd waarom ik Nederlands sprak. Toen ik vertelde dat ik Nederlands ben, kreeg ik meteen complimenten over mijn Duits. Ik klonk namelijk bijna Oostenrijks.
Uiteindelijk is Marlene me op komen halen in Salzburg. Wat wel ideaal was, aangezien de laatste bus ook al vertrokken was. Ik ben zelfs op het vliegveld begonnen over het vergoeden van een taxi, aangezien de laatste bus al weg was. Dat wilden ze niet doen, dus toen was ik er al helemaal blij mee dat Marlene me op kwam halen.
Dinsdag 10 april 2012
Ik stond om acht uur op het werk. Kwam ik erachter dat ik vandaag dus nog vrij was. Verena was ervanuit gegaan dat ik nog een dag langer thuis zou zijn. In ieder geval ben ik terug mijn bed in gedoken en heb ik de hele muziek van Dyane uitgezocht.
Krijg je van dat gezeur van Jantje Shit. “Een kus en alles is verloren.” Het kind heeft groot gelijk. Ik wist dat het een idioot was, maar nu staat ie nog hoger op het idiotenlijstje. Dus Daan, waarom luister ik dit?
Woensdag 11 april 2012
Vandaag moest ik wel om acht uur beginnen. Wederom word ik telkens weer doodmoe van Luke. Er valt eigenlijk niet mee te werken. En misschien heeft dat met de taalbarrière te maken, maar het is voor mij ook lastig om alles te kunnen zeggen in het Duits. Ik weet het ook niet. Dan doe ik hem voor hoe je iets moet doen. Op wel verschillende manier de instructie erbij, dan snapt ie het nog niet. Sorry, maar daar kan ik echt niet tegen. Dat is echt heel vervelend.
Ik weet niet of ie het echt niet snapt, of het gewoon niet wil snappen omdat hij er geen zin in heeft.
Donderdag 12 april 2012
Wat moet ik een ongelofelijk vermoeiend kind zijn geweest toen ik begon met mijn stage hier. Mijn Duits was niet al te goed, al waren daar de meningen over verdeeld. Maar nu is Luke begonnen met zijn opleiding. Dit is allemaal prima, maar overal waar ik ga en sta, staat hij ook. En als ik hem een opdracht alleen probeer te geven, iets wat hij alleen kan doen, dan begrijpt hij het niet. Ik kan het tien keer proberen uit te leggen, maar het heeft eigenlijk geen zin.
Het is gaaf dat ik als stagiaire de verantwoordelijkheid krijg over iemand die uiteindelijk leiding moet gaan geven en ook andere stagiaire is moet gaan werken. Maar het is doodvermoeiend. Het duurt lang voor je iets hebt gedaan en het duurt nog langer voor hij begrijpt wat we hebben gedaan. Als ik hem laat zien hoe je een doos in elkaar vouwt en vervolgens een wijnkoeler erin doet, weet hij nog niet wat hij moet doen. Zelfs niet wanneer je dat tien keer zegt.
Ik weet dat het uiteindelijk wel goed komt, en dat hij zeker nog vooruit zal gaan met zijn Duits, maar het is wel doodvermoeiend.
Vrijdag 13 april 2012
Vandaag is het vrijdag de 13e. Allemaal prima. Dikke bullshit. Vandaag hebben we gewerkt. Daarna zijn Verena en ik naar de Kaffeewerkstatt gegaan om de verjaardag van Marcus Seylehner te vieren. Die was vandaag jarig. We hebben zijn verjaardag gevierd en zijn ook nog naar Kap Horn gegaan. Daar bleek het iets te gezellig. Ik wilde eigenlijk om elf uur naar huis. Dat werd 2 uur voor ik thuis was.
Ik heb me helemaal stuk gelachen om Dominik. Die begon er ineens over dat we morgen op stap moesten. Ergens buiten Wolfgang, want hier was niet zo veel te beleven (goh!).
Zaterdag 14 april 2012
Ik moest vandaag een ontbijtdienst draaien, dus m’n hoofd was er niet zo blij mee. Sowieso heb ik al een ochtendhumeur, maar dan al helemaal. Dus ik sta om zes uur op het werk. Om half zeven komt Luke binnen. Die gaf ik de opdracht om een paar glazen en nog een paar servetten op tafel te zetten in Circus Circus, zodat ik dan Schloss verder klaar zou maken voor het ontbijt. Hij heeft er een uur over gedaan. EEN UUR! En dat moet je me niet flikken in de ochtend. Dan word ik heel chagrijnig van. En ik heb al een ontzettend ochtendhumeur.
Maar omdat Dominik gister op het idee kwam om ergens anders gaan stappen, hebben we deze belofte ook ingelast. Dus zijn we naar een of ander feestje gegaan op een uur rijden van Wolfgang. Het was wel leuk, maar toch een beetje een kinderfeestje ook al was alles voor boven de achttien.
Wel grappig dat ik Helen tegenkwam. Een freelancer bij ons. Zegt zonder waarschuwen ineens tegen mij: “Dah sin foil viele freelancer wer foil teppart sind.” Vrij vertaald: “Er zijn onwijs veel freelancers die ongelofelijk idioot zijn.” Ik dacht dat ik stuk ging. Ze is er zelf ook een, maar ze heeft wel gelijk.
Daarna zijn we nog naar Rössl in Mondsee gereden. Daar staat Christian Pfau een collega van ons, regelmatig te draaien wanneer hij tijd heeft. En die kan ongelofelijk goed draaien, dus dat was wel grappig. Alleen was iedereen te moe om nog echt te feesten.
Zondag 15 april 2012
Vandaag was ik vrij. En dat had ik nodig. Stond namelijk gister op klappen nadat hij zich zo idioot heeft gedragen. In ieder geval heb ik me vandaag rustig gehouden. Gewoon thuis gebleven. De was gedaan en een boek gelezen. Prima voor een dagje.
Eigenlijk zou ik bij Dominik en Mario een Shouffe drinken. Maar Dominik was zo kapot dat we het maar hebben afgeblazen. Iets wat ik al wel verwachtte.
Maandag 16 april 2012
Vandaag heb ik gewerkt. Daarna kwam ik op het idee om met Manuel een pizza te gaan halen om vervolgens een filmpje te kijken. Prima avondje. Dus om tien uur was Manuel te moe, en ging slapen. Dus ik was net op m’n hok toen Toine belde. Of ik nog zin had om een Shouffe te drinken. Die worden hier per fles gereserveerd. Aangezien er hier niet aan te komen is, en het ongelofelijk lekker bier is.
Dus hebben we besloten om een Hollandse avond te houden. Dus met bier Nederlandse muziek geluisterd. Geen Jantje Shit en Snik en Simon, maar Wim Sonneveld (de Nederlandse Sinatra zoals Toine hem noemde) en de doventolk van de Lama’s met Guus Meeuwis. Toine kende ‘m niet. Wat eigenlijk op zich al slecht is. Maar hij lag helemaal dubbel!
Toen ik er binnenkwam trok ik ook de dropveters uit m’n tas. Die stond ineens als een gek te springen. Nog meer toen de stroopwafels uit m’n tas kwamen die ik op het vliegveld heb gekocht. En met de dummy’s was ie nog blijer. Dat had ie al helemaal niet verwacht. Ineens werd ie een klein kind dat eindelijk de speelgoedtrein kreeg van Sinterklaas die ie gevraagd had.
Al snel was de Shouffe op, dus hebben we ook nog een fles wijn open getrokken. Die rook in het begin ontzettend muf, maar uiteindelijk was die lucht er ook af. Maar mijn God, wat was dat een heerlijke wijn. Dat is pure ontspanning voor mij. En dan ook nog eens oude legendarische muziek erbij.
Dinsdag 17 april 2012
Vandaag waren er drie scholen bij ons in het hotel die een modeshow hadden georganiseerd. Allemaal in traditionele kleding. Maar dan wel gemoderniseerd. Ik stond achter een minibar van misschien anderhalve meter. Met Manuela van BackOffice. Die had nog nooit achter een bar gestaan en kon absoluut geen bier tappen, maar wat heb ik daarmee relaxed gewerkt.
Manuela is sowieso een schat van een mens. We hadden de perfecte samenwerking gevonden. Zij nam bestellingen op, maakte drankjes en incasseerde. Ik tapte alles. En dat liep perfect achter zo’n kleine bar.
Uiteindelijk stond ik achter de bar beneden in Circus Circus en dat was ook prima. Bleek er een portemonnee op de bar te liggen. Dus ik heb gekeken naar het rijbewijs. Die man zat nog bij mij aan de bar. Dus ik zeg, volgens mij is dit uw portemonnee. Dus hij trekt voor het oog van mevrouw Gastberger (de grote bazin) twintig euro uit de portemonnee een geeft dat aan mij. Vindersgeld.
Woensdag 18 april 2012
Vandaag was ik wederom weer vrij. Mijn vrije dagen zijn over het algemeen doordrenkt met verveling. Dus heb ik aan mijn verslag gewerkt. Ben nu nog niet eens op de helft en zit al over de 70 pagina’s. Het is zo gedetailleerd dat het niet anders kan zijn dan goed.
Donderdag 19 april 2012
Na vandaag weer vroeg te zijn begonnen (8 uur) was ik ook op tijd klaar. Ik had dus de avond vrij. Dus besloot ik alles te poetsen. Maar dan ook alles. Natuurlijk is dat over een paar dagen weer een bende. Uiteindelijk staat Manuel aan de deur. Hij had honger en het was z’n verjaardag. Oops! Straal vergeten. Dus zijn we een pizza gaan halen en hebben we alle kamers van Scalaria doorzocht. Er waren namelijk koffers zoek van de Japanners. Uiteindelijk zijn we nog naar Kap Horn gegaan. En bleek dat de koffers al in de goede kamer waren gezet. Maar natuurlijk waren we wel op tijd thuis. Want zo gaat dat hier.
Vrijdag 20 april 2012
Vandaag hadden we twee evenementen. Boehringer Ingelheim (geen idee wat het bedrijf doet) in Schloss en de verjaardag van Felix Baumgartner. Een van de extreme sporters van Red Bull. Hij is onder andere het Kanaal overgesprongen.
Judy was begonnen met de leiding, maar nog voor het voorgerecht kreeg ik de leiding. Prima oefening aangezien ik bij Vodafone ook de leiding krijg over een aantal freelancers.
Judy was zo in het werk opgegaan aan de computer dat ze na een paar uur kwam kijken en besloot dat het allemaal wel erg goed verliep. Zeker omdat ik Helen en Alex als freelancers had. Die weten zelf ook wat er moet gebeuren.
Luke zou eigenlijk het werk afmaken, maar die is gewoon naar huis gegaan. Waardoor ik ook pissig werd. Gelukkig waren Alex en Helen bereid te blijven nadat ik het aan Judy had gerapporteerd.
Zaterdag 21 april 2012
Vanavond had ik Boehringer Ingelheim. Dat zijn dus duidelijk niet mijn mensen. Arrogant als de neten. Oftewel een avond die me te lang duurde. Luke heeft zich gedragen, maar het is nog steeds geen supercollega. Hij heeft niet de nodige inzet, inzicht en flexibiliteit. Beetje jammer.
Zondag 22 april 2012
Vandaag hadden we Events in huis. Dit zijn veel leukere gasten dan gisteren. Ik stond eerst in Schloss tot het aperitief begon in de Lobby. Vervolgens gingen ze naar de Mystic. Daar kregen ze een Flying Gourmet Cours geserveerd. Een kippensoepachtige met oriëntaalse ingrediënten.
Daarna zijn ze naar Do-X gegaan en hebben daar een voorgerecht en een nagerecht geserveerd gekregen.
Vervolgens zijn ze naar het Circus Circus terras gegaan, waar ze een dessertwijn en het dessert kregen. Onder het genot van pianomuziek. Live. In de lucht. Aan een luchtballon. Daarna ging het feest los in Circus Circus.
Mr. en Mrs. Gastberger waren er zelf ook bij. Die hebben de gasten zelf eruit geschopt, zodat ik en Luke om half 5 naar huis konden. De lange dagen zijn weer begonnen.
Maandag 23 april 2012
Kun je uitslapen, slaap je niet uit. Beetje jammer. Maar in ieder geval heb ik het met Luke uitgepraat nadat hij mij ervan beschuldigde dat ik slecht Duits sprak. Nee! Ik spreek goed Duits, maar met een Nederlands accent. Misschien is dat ergens wel logisch.
In ieder geval lijkt hij zich stukken beter in te zetten. Wat wel fijn is. Gelukkig konden we ook om twee uur weer naar huis. Er is veel werk verzet en hebben vervolgens een Bar-Retour in Schloss gehad. Ik was blij toen ik eindelijk thuis was. Aangezien ik sinds mijn laatste vrije dag 67 uur gewerkt heb. Dus in vijf dagen.
Dinsdag 24 april 2012
Na de klok rond te hebben geslapen heb ik de hele dag in luie modus doorgebracht. Geen hoogtepunten natuurlijk want ik ben vrij. Buiten een passage op WhatsApp.
“Ik mis jullie!”
“We zijn niet ver weg Meijske :)”
“Nog 19 dagen te gaan”
“Besides, ik heb net een echt ranzige scheet gelaten, dat mis je niet”
“Grinnik momentje”
“Zo eentje die klonk alsof een olifant neergeschoten werd.
Pwaoapaparumm,
Bah
Hij muft echt flink”
(…)
“Zelfs in het epos Odysseus werd er al gesproken over Joyce dur ‘croni, benijdt door Zeus en den geheele gezelschap des hemelwezens. Zelfs cupido gooide zijn pijlen neer en deelde voortaan des Joyces ‘croni aan den verliefde stellen opdat zij niet alleen verzadigd, maar ook verzadigd waren.”
En zo gaat het alleen maar verder. Zo ken ik je Niek. En om deze onzin mis ik thuis.
Woensdag 25 april 2012
Vandaag had ik wederom weer een bar-retour met Luke. Ik kijk er altijd tegen op als ik iets met Luke moet doen. Aangezien hij altijd meteen begint met discussiëren. Dat is tamelijk vermoeiend. Ik kijk al uit maar de laatste dagen. Zeker omdat ik dan niet meer met Luke hoef te werken, maar ook omdat het tijd wordt om naar huis te gaan. Het heeft ondertussen te lang geduurd.
Ondanks het idiote werkgedrag van Luke, heb ik wel uitgebreid onze dranken doorgenomen. Wat het verschil is tussen een Talisker en een Tenessey Whisky. Iets wat waarschijnlijk ook verspilde tijd is geweest.
Donderdag 26 april 2012
Vandaag is het de laatste avond van Convidien bij ons in het hotel. Ze hadden een buffet in Circus Circus. Prima al zeg ik het zelf. Ikzelf stond natuurlijk weer achter de bar. Iets wat ik toch wel een relaxte job vind.
Ook Richie Loldl speelde. Muziek erbij en toch wel een relaxte avond. Niet zoveel mensen achter de bar en ook niet zoveel mensen die lopen te schreeuwen om een drankje aan de bar.
Vrijdag 27 april 2012
Het enige wat ik vandaag heb gedaan zijn een paar dingen afbouwen van gisteren. Een beetje de zooi bij elkaar ruimen. Aangezien dat ook moet gebeuren. De bars worden nagevuld en de schoongemaakt.
Daarna zijn we nog de kroeg ingedoken, wat wel echt even relaxed was om even te chillen.
Zaterdag 28 april 2012
Een dagje afbouw en de boel opruimen en opzetten voor Vodafone. Het is over krap een week en ik heb nog geen flauw idee wat ik ervan moet verwachten. Ik weet dat ik de leiding krijg, maar ik weet zelf nog niet waarover en dergelijke. Ik weet dat ik freelancers krijg, maar daar houd het dan ook mee op.
Vandaag is overigens ook Robbe aangekomen. De nieuwe stagiair van de Rooi Pannen. Dat is echt een heel ander type dan ik. Een stuk rustiger en staat sowieso niet zo op de voorgrond. Ik weet dat ik een opvallende persoon ben, niet dat dat zo erg is. Maar Robbe is dat totaal niet. Dat is ook niet erg.
Na het werk heb ik hem opgebeld of ie mee ging iets drinken met de mensen van Scalaria. We hebben echt met een ontzettend grote groep bij Kap Horn op het terras gezeten. Het weer is hier namelijk zo mooi dat op het terras zitten ’s avonds gewoon kan. Dat is echt onwijs relaxed.
Zondag 29 april 2012
Mijn welverdiende vrije dag. Omdat er zoveel te doen is, ga ik het ook steeds meer waarderen dat ik een vrije dag heb. Gewoon lekker even niks. Overdag heb ik alleen m’n kamer schoongemaakt en uitgeslapen.
En toen kwam het telefoontje. Het telefoontje van Verena om de mooiste zonsondergang te gaan bekijken die ik ooit heb gezien. Ik ben met Nadine naar Zinkenbach gereden. Daar waren een paar collega’s al. We hebben een kampvuur gebouwd aan een stuk strand tegenover Scalaria aan de andere kant van het meer. Vervolgens hebben we knakworsten op zo’n stok gegrild en hebben Mario en ik een fles wijn leeg gedronken. En zijn er ook nog eens prachtige foto’s gemaakt.
De zonsondergang was werkelijk prachtig. Adembenemend. Ik was er gewoon stil van. En daar hebben ze allemaal verbaasd van staan kijken. Joyce kan dus schijnbaar toch d’r bek houden. Maar dit was echt gaaf. Ik kan het gewoon niet beschrijven. Maar adembenemend mooi en onvergetelijk kunnen in een adem genoemd worden. Als het niet zo adembenemend was geweest. Zelfs op de foto’s komt het nog flets voor.
Maandag 30 april 2012
Toen ik vanmorgen om 8 uur weer op de werkvloer stond hing Zinkenbach nog steeds in mijn kop. Het spookt al de hele dag door m’n hoofd. Dominik baalde dat ie niet mee was. Al helemaal toen ie de foto’s zag. Hij baalde flink. Luke houdt zich natuurlijk weer aan de zijlijn, want die gedraagt zich alleen maar als een zak.
Ik word de hatelijke blikken wel een beetje zat. Ik werk me te pleuris in, terwijl hij geen f*** uitvoert en dan zegt ie dat ik hem niet mag zeggen wat ie moet doen. Ik ben ook geen idioot. Ik weet precies waar ik mee bezig ben en wat er moet gebeuren en hij zoekt alleen maar redenen om daar onderuit te komen. Er gaat op de momenten dat er gewerkt moet drinken koffie drinken en laat mij het werk opknappen. En als ik hem zeg dat ie door moet werken krijg ik alleen maar boze blikken. Mijn part zakt ie 100 keer door de stront.
Ik weet niet wat het is. Maar misschien is het een cultuur verschil. Hij is nu een jaar in Oostenrijk en spreekt amper Duits. Daarnaast komt hij uit Kenia en verteld een 15 jaar jongere vrouw hem wat hij moet doen. Dit is schijnbaar een groter probleem dan verwacht.
Maar na al het gezeik met Luke achter me te hebben laten liggen zijn we naar de Maibaum gegaan. Dat is hier schijnbaar een traditie. Ze stellen de 30e april een boom op zonder takken en een gekleurd vogelnest. En het is alleen een reden om te zuipen. Toen ik me afvroeg wat het nut was van deze idiote traditie, kreeg ik te horen dat het om het zuipen ging. En dat ik dat toch niet zou begrijpen want (vertaald uit Mario’s woorden) voor mij is elke dag een feest en kan ik dus elke dag drinken.
Dinsdag 1 mei 2012
Vandaag hebben we verschillende dingen door het hele hotel gesleept om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk klaar staat voor Vodafone. Alles draait om Vodafone.
Ook zijn vandaag Melissa, Robbe en Petra bij ons begonnen. Melissa als trainee, Robbe als stagiair en Petra als vaste ontbijtsdame. Melissa was ongelofelijk nerveus. En daar kwam ook nog eens bij kijken dat ze nu al niet meer zo gemotiveerd is.
Iets wat Judy ook opmerkt. Ik weet niet precies wat met d’r aan de hand is. Misschien had ze niet verwacht dat het zulke lange dagen zouden zijn. Misschien had ze verwacht dat ze alle tijd zelf in kon delen. En misschien had ze verwacht dat Judy en Verena altijd lief en vriendelijk zouden zijn. Wanneer ze dat verwachtte, had ze alles mis. Ze zat er aan het eind ook helemaal doorheen. En het is een lieve meid, maar misschien is dit niet de geschikte job voor d’r.
Uiteindelijk zijn we nog bij de Kaffeewerkstat en Oli’s beland. Judy was met Kittl en Patrick op het idee gekomen om een kroegentocht te houden. Uiteindelijk was het bij Oli’s te gezellig en hebben we dus de helft van ons plan überhaupt niet voltooid.
Woensdag 2 mei 2012
We houden ons nog enkel bezig met de voorbereidingen van Vodafone. Er lopen de hele dag freelancers rond. Bars worden opgebouwd en spullen worden klaargezet! Sterker nog, complete bars en vrachtwagens drank worden geleverd.
Ik krijg telkens van Judy een lijstje met zaken die ik moet regelen. Ik heb vandaag Luke, Melissa, Robbe en nog vier freelancers onder mijn hoede gehad. Judy stond er verbaasd van de te kijken hoeveel er was gebeurd.
Maar wat ik blij toen ik om zes uur klaar was. Ik heb Manuel opgebeld. Of ik niet even zijn fiets mocht lenen voor die avond. Dus ik ben aangefietst. En dat voor zo’n 15 kilometer in een half uurtje. In de bergen. Ik was kapot. Dat waren iets te steile bergen, maar was wel even lekker.
Daarna ben ik nog in Kap Horn beland. Gernot begon er weer over dat hij als langste rondliep als freelancer dus dat hij dus recht had op een leidinggevende functie bij zo’n evenement. Ik weet dat ik een leidinggevende functie krijg. Ik sta nu al een beetje leiding te geven. Maar ik snap niet dat hij zo nodig een leidinggevende functie moet hebben. Omdat hij toevallig de vriend is van de eventmanager. Nouja, uiteindelijk heb ik gezegd dat Marcus gelijk had in de manier waarop hij het regelde. En ben met de hele discussie gekapt tussen die twee.
Donderdag 3 mei 2012
Na al redelijk vroeg begonnen te zijn aan de voorbereiding voor Vodafone, en dus ook de voorbereidingen voor het diner van deze avond, zijn we begonnen met het diner. Het waren 35 personen, dus niet zo veel aan de hand. Dit hebben we even geflikt.
Ik weet dat morgen Vodafone begint, en ik weet dat ik freelancers krijg. Ik heb de hele week al freelancers onder me gehad, dus ik denk dat het wel goed zal gaan. Ik ben echt nerveus geweest over het feit dat ik freelancers kreeg. Hoe moet ik ze aansturen? En verstaan ze wel alles wat ik zeg? Ben ik wel duidelijk genoeg? Ben ik geen dictator?
Ik weet ook dat die onzekerheden onderbewust ook door Luke komen. Omdat hij zo op me neerkijkt. Maar dat hoef ik eigenlijk helemaal niet. Ik ben een keiharde, en ik kan het. Dat weet ik ook. Maar gewoon het feit dat hij alles denkt te weten. En als ik dan een tip geef, of hem zeg waar hij op moet letten of welke andere plank hij dan weer heeft misgeslagen, dan ben ik weer het kreng. Ik ben er wel een beetje klaar mee.
Vrijdag 4 mei 2012
De hel is losgegaan. Alles in het hele hotel is omgebouwd, alles is geregeld. Maar niet Do-X. De locatie waar we het de ombouw het hardst kunnen gebruiken. Het was echt heel vreemd. We hebben in twee uur de hele Do-X omgebouwd. Genoeg tafels en stoelen voor 850 man opgedekt. Het is eraan toe gegaan. Een ongelofelijke georganiseerde chaos. Uiteindelijk was ik stationschef. Dat hield in dat ik een gedeelte van de gasten moest voorzien van drank, extra of alternatieve gerechten en dergelijke.
Ik kreeg een aantal freelancers, die ook al leg je uit wat ze moeten doen in drie verschillende talen, nog niet weten wat ze moeten doen. Zo heb ik Robbe op een gegeven moment ook gewoon gezegd van “Wat sta je nou te treuzelen! Er gaan 200 man zitten en jij staat te wachten op lege glazen die aan komen vliegen!” Beetje vervelend dat.
Het Office zag er ook verschrikkelijk uit. Overal stonden glazen. Gernot was Officemanager. Die kwam op het idee om geen glazen meer te wassen. Terwijl we die wel nodig hadden achter de bar. En barpersoneel dat nog niet eens weet hoe je Cuba Libre maakt. Of een Mojito! Alsjeblieft zeg!
Al met al een heel chaotische dag, en een idiote avond. Met veel personeel dat niet competent genoeg is om gewoon met een plateau te lopen. Dat was redelijk jammer. Al helemaal toen bleek dat Melissa de volgende dag vrij is, wat al lang was aangegeven omdat ze een bruiloft heeft morgen. En Luke zei dat hij morgen ook sowieso vrij moest hebben vanwege school. Of ik niet kon werken! Terwijl ik vrij zou hebben morgen. Dus had ik met Stephan gepland om te gaan vliegen.
Zaterdag 5 mei 2012
Het vliegen is niet doorgegaan. Omdat het weer niet mooi genoeg was. Maar met Gernot sushi eten. Dat is geniaal. Hij is echt de definitie van voorbeeld homo. Heerlijk. Dus zijn we naar Salzburg gegaan. Eenmaal daar te hebben gegeten van en niet al te goede sushi zijn we bij zijn broer langs gegaan. Die is met zijn vriendin al een paar keer bij Scalaria komen werken. We werden ook erg goed ontvangen door Ronald en Eva. Ongelofelijk lieve mensen.
Judy stuurde me een sms’je of ik Luke en Robbe kon bellen of die naar Kap Horn kwamen. Luke die was in Salzburg en vroeg meteen waar we heen gingen. Toen gaf ik maar snel aan dat Gernot en ik naar zijn ouders gingen. Ik hoef echt geen gezelschap van iemand die me op het werk respectloos behandeld maar daarbuiten vriendschap wil sluiten. Dacht het niet. En zeker niet als hij mij wil laten werken om zelf te gaan stappen in Salzburg en dus door te liegen over het feit dat hij voor school naar Salzburg moest!
Toen we rond een uur of twaalf terug reden naar Wolfgang hebben we met z’n tweeën nog hard mee lopen zingen met de meest nichterige liedjes die te bedenken zijn. Maar wel erg gezellig.
Zondag 6 mei 2012
Ook had ik vandaag weer vrij. Helemaal niet zo erg. Dus ben ik met Gernot eerst koffie gaan drinken met Norbert, zijn broer en aanhang. Vervolgens zijn we naar de Kaffeewerkstat gegaan voor ontbijt. Natuurlijk waren we te laat voor het ontbijt, dus hebben we maar iets kleins te eten genomen.
Na nog tot een uur of zeven daar gezeten te hebben, is Gernot naar huis gegaan. Maar ondertussen waren Thomas, Bettina, Meli en Marcus al aangeschoven. Met Thomas en Bettina ben ik nog naar Kap Horn gegaan en was ik na een relaxed dagje om 10 uur weer thuis. Ik heb de hele dag niks gedaan dan relaxen.
Maandag 7 mei 2012
Vandaag hebben we enkel en alleen alles opgeruimd wat er nog stond van Vodafone. Het hele hotel is een regelrechte zooi. Overal staan weer spullen van elke afdeling! De chaos heeft toegeslagen in het hotel!
Na het werk ben ik met Vicky nog op het terras van Kap Horn gaan zitten. Daar kwamen we Lizzy en Mario ook nog tegen. Na een uurtje daar gezeten te hebben, ben ik gaan fietsen. Op de fiets van Manuel. Die vond het allemaal prima. Dus ben ik naar een paar dorpen verder gefietst.
Dinsdag 8 mei 2012
Wederom was ik vandaag weer vrij. Ik heb deze week erg veel vrije dagen. Het werkt momenteel alleen nog maar als freelancer eigenlijk. Ik heb mijn uren namelijk al en ik moet nog werken deze week, omdat ze me niet kunnen missen.
Omdat ik vrij was en Stephan ook kwamen we op het idee om alsnog te gaan vliegen. Stephan kan met een klein vliegtuig vliegen. Dus hebben we er een in Salzburg gehuurd. Wat echt ontzettend gaaf was! We zijn langs de Schafberg gevlogen, over een gletsjer. Over de Wolfgangsee en over Scalaria. Over St. Wolfgang en over Zinkenbach. En over Attersee. Waarover ik zelf ook heb gevlogen vandaag! Dit was echt zo ontzettend gaaf!
Woensdag 9 mei 2012
Ik hoefde vandaag gelukkig niet zo vroeg te beginnen. Melissa heeft stiekem toch best wel moeite met Judy. Ze is er een beetje bang van geloof ik. Judy kan iets heel erg hard zeggen, zonder het zo te bedoelen. Maar eigenlijk is het gewoon een schat van een mens. Je moet er alleen doorheen prikken. Daarom heb ik Melissa vandaag nog een peptalk gegeven. Van kom op meid, je kunt het. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je iets niet weet. En je moet gewoon naar Judy of Verena gaan als je het ergens moeilijk mee hebt.
Luke daarentegen blijft gewoon irritant omdat hij niets van een vrouw aan wil nemen. Er was vandaag in Schloss een heel net galadiner voor twee personen. Twee! En nog moet ik toe gaan staan kijken of hij alles goed doet. Hij zegt bergen ervaring te hebben in de horeca, maar dat geloof ik niet wanneer ik hem aan het werk zie. Ik heb de ogen uit m’n kop geschaamd toen ik hem bezig zag. En geen advies aannemen van die Nederlander! Ik ben blij als ik van hem verlost ben.
Donderdag 10 mei 2012
Vandaag was er een Barbecue. Deze zou eigenlijk op het Circus Circus terras zijn, maar de tafels zijn naar binnen geplaatst. Uiteindelijk wel prima al zeg ik het zelf.
Op het einde na. Ik heb met Melissa en Luke nog een hele cursus bar gedaan. Dus hoe je de cocktails maakt en dergelijke. Hoe een Aperol spritzer in elkaar steekt en wat een Hugo is. Wat een Mojito is en wat er in een Caipirihna gaat. En dan sta ik op het punt om naar huis te gaan, dan zegt Luke dat hij niet weet hoe het moet. Dus heb ik het gemaakt. Maar eigenlijk was het een smoes van hem om naar huis te gaan. Judy heeft hem gewoon achter de bar gezet en gelaten. Ik heb met de eerste drukte cocktails staan schaken, maar toen ben ik ook Kap Horn ingegaan. Met een ongelofelijk boze kop omdat ik alles heb staan uitleggen en het dus schijnbaar geen persoon het interesseert.
Vrijdag 11 mei 2012
Mijn laatste dagje werken. Het is toch wel een vreemd gevoel! Ik heb de afgelopen maanden zoveel gewerkt. Ik weet zoveel over het hotel. Het is toch wel vreemd. Maar het is goed!
Ze hadden een buffet in Circus Circus. Deze heb ik nog meegedraaid, maar ik heb de hele avond eigenlijk vrij weinig gedaan. Ik kreeg van Judy de opdracht om alles alleen maar toe te kijken en een beetje opdrachten uitdelen. Zo min mogelijk doen. Als dat geen relaxte opdracht is. Dus heb ik van die kleine klusjes gedaan die alleen het vaste personeel kan uitvoeren en heb ik nog achter de bar gestaan na de catastrofe van gisteren achter de bar.
Ik moest van Judy om half twee naar huis. Dus belde ze me op. Om een voor half. Om half. En om een over half. Ik moest naar huis. Uiteindelijk was ik vijf minuten later weg. En zijn we nog Kap Horn ingedoken. We hebben gevierd dat het mijn laatste dag was! Dat ik het geflikt heb!
Zaterdag 12 mei 2012
Ik ben helemaal klaar met m’n stage. Dat is toch wel vreemd. Ik heb vandaag mijn stage beoordeling gehad. Een 10++. Eigenlijk ook een onmogelijke beoordeling, maar ik ben er wel heel blij mee. Ik heb het gewoon geflikt.
Vanavond ben ik nog bij Judy langsgeweest. Daar hebben we met Nadine een film gekeken. The Exorcism of Emily Rose! We hebben allemaal ongelofelijk zitten griezelen. Toen ik na de film naar bed wilde gaan, was dit niet z’n goed idee. Dus toen ik een sms’je kreeg van Dani ben ik nog Grabrovski gegaan. Daar kwam ik Lisa tegen. Dus kwamen we op het idee om alsnog te gaan stappen in Bad Ischl. Gewoon omdat het kan.
Zondag 13 mei 2012
De dag van m’n afscheidsfeestje. En dat heb ik geweten. We zijn eerst met het hele team van Service gaan eten bij een visrestaurant. Wat wel erg gezellig was. Ons pa en ma heb ik meegenomen na de rondleiding door Scalaria waar ze wel erg interessant vonden! Ons pa en ik bestelden een zalmforel die voor je neus gewoon uit de zoutkorst wordt gehaald. Echt vers dus!
Daarna zijn we nog naar Kap Horn gegaan voor een afscheidsfeestje. Daar hebben Thomas en CHP nog staan draaien. En heb ik een boekje gekregen met foto’s van mijn tijd in Oostenrijk en Scalaria. Wat wel heel erg gaaf was! Dan sta ik natuurlijk meteen weer te brullen. Maar al met al. Heb ik het flink gevierd!
Maandag 14 mei 2012
Na een erg korte nacht ben ik mijn ouders op gaan halen in Scalaria. Natuurlijk kon ik het weer niet laten om afscheid te nemen. Ook heb ik nog een getuigenschrift meegekregen met het werk dat ik heb gedaan. En met een baanaanbieding erin! Te allen tijde. Dus dat is wel erg gaaf.
Ik heb m’n ouders nog meegenomen naar de Kaffeewerkstat voor een ontbijt. Vervolgens zijn we in de auto gestapt. En ik heb een flink stuk geslapen. Maar wat was ik blij toen ik thuis was. Toen zat Edu natuurlijk al op de bank en stond Dyane ook al gauw voor de deur!
Vandaag zijn ze weer gegaan. Ze zijn hier enkel een dagje gebleven, maar dat was eigenlijk te kort. Rond een uur of twee zijn ze vertrokken. Ik baal ontzettend. Ik had nog graag gewild dat ze nog wat langer waren gebleven. Maar helaas, je kunt niet alles hebben. Beetje jammer.
Nadat ze zijn gegaan heb ik me maar in de boeken verdiept. De rest van de dag was ik vrij en aangezien ze zo vroeg al waren vertrokken. Het was super dat ze er waren, heb m’n ogen uit m’n kop gejankt toen ze waren vertrokken. Maar. Maar. Maar. Mijn wraak zal zoet zijn. Meer dan zoet.
Maandag 2 april 2012
Wederom was ik vandaag ook vrij. Judy was er ook niet vanuit gegaan dat ze enkel een dagje zouden blijven. Dus vrij. Wat doen je dan? Je baalt dat ze weg zijn. En je kunt er gewoon niets aan doen. Dus ik heb een maskertje opgesmeerd, m’n huid geschrubd en nog meer van die shit die van die meisje-meisjes doen. Uiteindelijk een boek gepakt tot Verena opbelde, of ik ook bij Oliver’s langs kwam. Dat is een ijssalon hier in het dorp dat net open is gegaan en eigenlijk Gelateria Stella heet. Een ijssalon dat meer alcohol verkoopt dan bier.
Dominik en ik kwamen op een gegeven moment op het onderwerp Aquaria. Een van Scalaria’s eigen evenementen dat elke zomer wordt georganiseerd. Of ik dan niet kwam werken als freelancer. Best leuk, maar waar zou ik moeten slapen. Daar hadden hij en Mario wel een oplossing voor. Bij hen thuis.
Deze avond ik ook mijn zoete wraak gepland. Aangezien iedereen dit weekend (Pasen) naar huis gaat. Waarom dan alleen in de middle-of-nowhere-met-vier-straten blijven?
Dus ik heb ter plekke ons ma gebeld. De heeft meteen een ticket geboekt. Ik heb teveel overuren staan, dus was het geen probleem. Zeker omdat er op dit moment in Scalaria geen F*** te doen is.
Dinsdag 3 april 2012
Vandaag was het de eerste dage dat ik met Luke moest werken. Hij is de hele dag met me meegelopen. Maar je zus, wat duurt het dan lang voor je al het werk hebt gedaan dat je wil doen.
Uiteindelijk heeft het nog onwijs lang geduurd voor ik eindelijk klaar was met werken. Markus had weer een bespreken wegens Vodafone, dat duurt altijd lang. Zo belde Manuel of ik mee een pizza ging halen om vervolgens een film te kijken. Dat ging niet door. Was pas rond een uur of negen klaar met werken.
Verena belde ook al op. Of ik meeging naar Liza. Uiteindelijk ben ik later gegaan. Bleek het bier op. Toen ben ik snel naar huis gegaan om twee grote flessen Shouffe uit de koelkast te halen. Die waren zo leeg. Zeker omdat ik die met Patrick en Kittl leegdronk. Die vonden het wel erg lekker. Grappig, die Oostenrijkers aan de Shouffe.
Uiteindelijk zijn we nog naar de Kraftstopfbar gegaan aan het begin van het dorp. Werkelijk de andere kant op. Heel grappig daar kwamen we Raffie nog tegen. De enige lesbienne in het dorp, maar zo gek als een deur. Ook zijn we Toine nog tegengekomen. Toen die hoorde dat ik nog Shouffe in huis had, sprong ie een gat in de lucht.
Woensdag 4 april 2012
Vandaag heb ik weer gewerkt. Mijn hoofd vond het niet leuk dat ik m’n bed uit moest vanmorgen. Ik lag er net een paar uur in. Maar eigenlijk zijn dat wel de leukste avonden. De avonden dat je op het laatste moment iets ongepland gaat doen.
Het was eigenlijk een lang dagje. Een aantal besprekingen van aankomende evenement. En servetten gevouwen. Luke stond naast me, ook die dingen te vouwen. Toen ie ineens vroeg of ik hier in Wolfgang woonde, waarop ik zeg dat ik z’n buurvrouw ben. En dat ik eigenlijk uit Nederland komt. “Amsterdam, Amsterdam?!” “Nein, vom Eindhoven.” “Hast du weed mit?” Redelijk irritatie puntje. Alsof elke Nederlander die shit rookt. En er maar over door zagen dat het zo gaaf is dat het bij ons legaal is enzovoort. Doodvermoeiend.
Donderdag 5 april 2012
Vandaag ben ik naar huis gevlogen. Geweldig. Ik heb me stuk gelachen. Jarno belde op. Hoe het met me ging. Maar ik zat ondertussen in de auto met Marlene, Liza en Verena. Die gingen naar Salzburg om te shoppen, en ik kon meerijden. Super handig. Dus is heb uitgebreid zitten vertellen dat ik ging shoppen in Salzburg, dat we daarna uit eten gingen en op stap.
Ons ma is me op komen halen, en die was een van de weinige die er iets van wist. Edu zou bij ons thuis langs komen om iets te drinken en daarna naar de kroeg gaan. Ik had me helemaal verstopt in de stoel zodat ie me niet zag zitten. Komt ie binnen, zegt ie ons ma gedag, en ik kom heel droog om de hoek van de stoel met m’n camera in de hand. “Suprise!” “Wat ben jij een trut!”
Vervolgens hebben we Jarno opgebeld met Edu’s telefoon. Dus ik zeg “Het shoppen in Salzburg gaat niet door.” Lange stilte. “He, maar huh. Dan ben jij in Nederland?!!?”
Sterker nog Dyane komt de kroeg binnen lopen. Zegt heel droog “Hoi, hoe is het?” En een minuut later “What the fuck doe jij hier?” Ook wel een tamelijk mooie reactie.
Vrijdag 6 april 2012
Vandaag ben ik met Jarno en mijn Daan (Daniëlle dus) naar de stad geweest. Iets met een BlackBerry accu die op ontploffen stond.
Goede Vrijdag. Pannenkoeken dag. Je mag geen vlees eten. Eigenlijk. Dus daarom eten we heel traditioneel pannenkoeken. Jarno heeft zich helemaal vol zitten vreten en ook Edu heeft als een klein kind met de poedersuiker zitten spelen.
Uiteindelijk zijn we daarna nog in de kroeg beland, wat ook wel erg gezellig was. Zeker om bepaalde gezichten, van verschillende mensen die me totaal niet hadden verwacht. Maar was wel de perfecte wraak.
Zaterdag 7 april 2012
Vandaag zijn we voor de verandering een keer naar de Temps gegaan. Even wat anders. De rest van de dag heb ik gewoon heerlijk op m’n gemak uitgerust. Was super relaxed. Dat had ik even nodig.
Zondag 8 april 2012
Edu was vandaag bij de voetbal. Dat kon ie niet afzeggen, dus dat was wel jammer. Dus ben ik zonder Edu gaan ontbijten bij de Temps met zijn Daan en Sander. Naar de oude traditie van de katerige zondagochtend.
Ik ben met ons pa en ma, Tom en Tessa naar ons oma gegaan. Die het wel leuk vond dat we langskwamen.
Uiteindelijk kreeg ik nog een appje of ook nog naar de Temps kwam. Twee keer op een dag was iets te veel van het goede. En omdat ik morgen weer terug vlieg heb ik besloten om een avondje rustig aan te doen.
Maandag 9 april 2012
Vandaag ben naar huis gevlogen. Maar eerst heb ik de oude LP’s thuis nog onder het stof vandaan gehaald. Zo onder andere Fleetwood Mac en Meatloaf. Supergaaf. Ons pa loopt voorbij de trap, zet een stap terug, en zegt, “Die muziek ken ik!” “Pa, dat zijn ook jou oude LP’s!” “Aha, oh.”
Uiteindelijk heb ik snel nog m’n koffer ingepakt en ben ik weer naar Rotterdam gereden met ons pa en ma om weer terug te vliegen. Uiteindelijk bleek dat de ruitenwissers van het vliegtuig kapot waren, dus moesten we het vliegtuig uit. Ze zouden eigenlijk de ruitenwissers vervangen, maar nu moest het hele motortje ervan vervangen worden. Dus werden we op een ander vliegtuig gezet. Prima. Maar daardoor had ik wel twee uur vertraging.
En heel onproffesioneel werd de informatie enkel in het Nederlands omgeroepen. Dus stond ik daar alles te vertalen naar het Duits. Wat ze wel relaxed vonden. Toen werd er gevraagd waarom ik Nederlands sprak. Toen ik vertelde dat ik Nederlands ben, kreeg ik meteen complimenten over mijn Duits. Ik klonk namelijk bijna Oostenrijks.
Uiteindelijk is Marlene me op komen halen in Salzburg. Wat wel ideaal was, aangezien de laatste bus ook al vertrokken was. Ik ben zelfs op het vliegveld begonnen over het vergoeden van een taxi, aangezien de laatste bus al weg was. Dat wilden ze niet doen, dus toen was ik er al helemaal blij mee dat Marlene me op kwam halen.
Dinsdag 10 april 2012
Ik stond om acht uur op het werk. Kwam ik erachter dat ik vandaag dus nog vrij was. Verena was ervanuit gegaan dat ik nog een dag langer thuis zou zijn. In ieder geval ben ik terug mijn bed in gedoken en heb ik de hele muziek van Dyane uitgezocht.
Krijg je van dat gezeur van Jantje Shit. “Een kus en alles is verloren.” Het kind heeft groot gelijk. Ik wist dat het een idioot was, maar nu staat ie nog hoger op het idiotenlijstje. Dus Daan, waarom luister ik dit?
Woensdag 11 april 2012
Vandaag moest ik wel om acht uur beginnen. Wederom word ik telkens weer doodmoe van Luke. Er valt eigenlijk niet mee te werken. En misschien heeft dat met de taalbarrière te maken, maar het is voor mij ook lastig om alles te kunnen zeggen in het Duits. Ik weet het ook niet. Dan doe ik hem voor hoe je iets moet doen. Op wel verschillende manier de instructie erbij, dan snapt ie het nog niet. Sorry, maar daar kan ik echt niet tegen. Dat is echt heel vervelend.
Ik weet niet of ie het echt niet snapt, of het gewoon niet wil snappen omdat hij er geen zin in heeft.
Donderdag 12 april 2012
Wat moet ik een ongelofelijk vermoeiend kind zijn geweest toen ik begon met mijn stage hier. Mijn Duits was niet al te goed, al waren daar de meningen over verdeeld. Maar nu is Luke begonnen met zijn opleiding. Dit is allemaal prima, maar overal waar ik ga en sta, staat hij ook. En als ik hem een opdracht alleen probeer te geven, iets wat hij alleen kan doen, dan begrijpt hij het niet. Ik kan het tien keer proberen uit te leggen, maar het heeft eigenlijk geen zin.
Het is gaaf dat ik als stagiaire de verantwoordelijkheid krijg over iemand die uiteindelijk leiding moet gaan geven en ook andere stagiaire is moet gaan werken. Maar het is doodvermoeiend. Het duurt lang voor je iets hebt gedaan en het duurt nog langer voor hij begrijpt wat we hebben gedaan. Als ik hem laat zien hoe je een doos in elkaar vouwt en vervolgens een wijnkoeler erin doet, weet hij nog niet wat hij moet doen. Zelfs niet wanneer je dat tien keer zegt.
Ik weet dat het uiteindelijk wel goed komt, en dat hij zeker nog vooruit zal gaan met zijn Duits, maar het is wel doodvermoeiend.
Vrijdag 13 april 2012
Vandaag is het vrijdag de 13e. Allemaal prima. Dikke bullshit. Vandaag hebben we gewerkt. Daarna zijn Verena en ik naar de Kaffeewerkstatt gegaan om de verjaardag van Marcus Seylehner te vieren. Die was vandaag jarig. We hebben zijn verjaardag gevierd en zijn ook nog naar Kap Horn gegaan. Daar bleek het iets te gezellig. Ik wilde eigenlijk om elf uur naar huis. Dat werd 2 uur voor ik thuis was.
Ik heb me helemaal stuk gelachen om Dominik. Die begon er ineens over dat we morgen op stap moesten. Ergens buiten Wolfgang, want hier was niet zo veel te beleven (goh!).
Zaterdag 14 april 2012
Ik moest vandaag een ontbijtdienst draaien, dus m’n hoofd was er niet zo blij mee. Sowieso heb ik al een ochtendhumeur, maar dan al helemaal. Dus ik sta om zes uur op het werk. Om half zeven komt Luke binnen. Die gaf ik de opdracht om een paar glazen en nog een paar servetten op tafel te zetten in Circus Circus, zodat ik dan Schloss verder klaar zou maken voor het ontbijt. Hij heeft er een uur over gedaan. EEN UUR! En dat moet je me niet flikken in de ochtend. Dan word ik heel chagrijnig van. En ik heb al een ontzettend ochtendhumeur.
Maar omdat Dominik gister op het idee kwam om ergens anders gaan stappen, hebben we deze belofte ook ingelast. Dus zijn we naar een of ander feestje gegaan op een uur rijden van Wolfgang. Het was wel leuk, maar toch een beetje een kinderfeestje ook al was alles voor boven de achttien.
Wel grappig dat ik Helen tegenkwam. Een freelancer bij ons. Zegt zonder waarschuwen ineens tegen mij: “Dah sin foil viele freelancer wer foil teppart sind.” Vrij vertaald: “Er zijn onwijs veel freelancers die ongelofelijk idioot zijn.” Ik dacht dat ik stuk ging. Ze is er zelf ook een, maar ze heeft wel gelijk.
Daarna zijn we nog naar Rössl in Mondsee gereden. Daar staat Christian Pfau een collega van ons, regelmatig te draaien wanneer hij tijd heeft. En die kan ongelofelijk goed draaien, dus dat was wel grappig. Alleen was iedereen te moe om nog echt te feesten.
Zondag 15 april 2012
Vandaag was ik vrij. En dat had ik nodig. Stond namelijk gister op klappen nadat hij zich zo idioot heeft gedragen. In ieder geval heb ik me vandaag rustig gehouden. Gewoon thuis gebleven. De was gedaan en een boek gelezen. Prima voor een dagje.
Eigenlijk zou ik bij Dominik en Mario een Shouffe drinken. Maar Dominik was zo kapot dat we het maar hebben afgeblazen. Iets wat ik al wel verwachtte.
Maandag 16 april 2012
Vandaag heb ik gewerkt. Daarna kwam ik op het idee om met Manuel een pizza te gaan halen om vervolgens een filmpje te kijken. Prima avondje. Dus om tien uur was Manuel te moe, en ging slapen. Dus ik was net op m’n hok toen Toine belde. Of ik nog zin had om een Shouffe te drinken. Die worden hier per fles gereserveerd. Aangezien er hier niet aan te komen is, en het ongelofelijk lekker bier is.
Dus hebben we besloten om een Hollandse avond te houden. Dus met bier Nederlandse muziek geluisterd. Geen Jantje Shit en Snik en Simon, maar Wim Sonneveld (de Nederlandse Sinatra zoals Toine hem noemde) en de doventolk van de Lama’s met Guus Meeuwis. Toine kende ‘m niet. Wat eigenlijk op zich al slecht is. Maar hij lag helemaal dubbel!
Toen ik er binnenkwam trok ik ook de dropveters uit m’n tas. Die stond ineens als een gek te springen. Nog meer toen de stroopwafels uit m’n tas kwamen die ik op het vliegveld heb gekocht. En met de dummy’s was ie nog blijer. Dat had ie al helemaal niet verwacht. Ineens werd ie een klein kind dat eindelijk de speelgoedtrein kreeg van Sinterklaas die ie gevraagd had.
Al snel was de Shouffe op, dus hebben we ook nog een fles wijn open getrokken. Die rook in het begin ontzettend muf, maar uiteindelijk was die lucht er ook af. Maar mijn God, wat was dat een heerlijke wijn. Dat is pure ontspanning voor mij. En dan ook nog eens oude legendarische muziek erbij.
Dinsdag 17 april 2012
Vandaag waren er drie scholen bij ons in het hotel die een modeshow hadden georganiseerd. Allemaal in traditionele kleding. Maar dan wel gemoderniseerd. Ik stond achter een minibar van misschien anderhalve meter. Met Manuela van BackOffice. Die had nog nooit achter een bar gestaan en kon absoluut geen bier tappen, maar wat heb ik daarmee relaxed gewerkt.
Manuela is sowieso een schat van een mens. We hadden de perfecte samenwerking gevonden. Zij nam bestellingen op, maakte drankjes en incasseerde. Ik tapte alles. En dat liep perfect achter zo’n kleine bar.
Uiteindelijk stond ik achter de bar beneden in Circus Circus en dat was ook prima. Bleek er een portemonnee op de bar te liggen. Dus ik heb gekeken naar het rijbewijs. Die man zat nog bij mij aan de bar. Dus ik zeg, volgens mij is dit uw portemonnee. Dus hij trekt voor het oog van mevrouw Gastberger (de grote bazin) twintig euro uit de portemonnee een geeft dat aan mij. Vindersgeld.
Woensdag 18 april 2012
Vandaag was ik wederom weer vrij. Mijn vrije dagen zijn over het algemeen doordrenkt met verveling. Dus heb ik aan mijn verslag gewerkt. Ben nu nog niet eens op de helft en zit al over de 70 pagina’s. Het is zo gedetailleerd dat het niet anders kan zijn dan goed.
Donderdag 19 april 2012
Na vandaag weer vroeg te zijn begonnen (8 uur) was ik ook op tijd klaar. Ik had dus de avond vrij. Dus besloot ik alles te poetsen. Maar dan ook alles. Natuurlijk is dat over een paar dagen weer een bende. Uiteindelijk staat Manuel aan de deur. Hij had honger en het was z’n verjaardag. Oops! Straal vergeten. Dus zijn we een pizza gaan halen en hebben we alle kamers van Scalaria doorzocht. Er waren namelijk koffers zoek van de Japanners. Uiteindelijk zijn we nog naar Kap Horn gegaan. En bleek dat de koffers al in de goede kamer waren gezet. Maar natuurlijk waren we wel op tijd thuis. Want zo gaat dat hier.
Vrijdag 20 april 2012
Vandaag hadden we twee evenementen. Boehringer Ingelheim (geen idee wat het bedrijf doet) in Schloss en de verjaardag van Felix Baumgartner. Een van de extreme sporters van Red Bull. Hij is onder andere het Kanaal overgesprongen.
Judy was begonnen met de leiding, maar nog voor het voorgerecht kreeg ik de leiding. Prima oefening aangezien ik bij Vodafone ook de leiding krijg over een aantal freelancers.
Judy was zo in het werk opgegaan aan de computer dat ze na een paar uur kwam kijken en besloot dat het allemaal wel erg goed verliep. Zeker omdat ik Helen en Alex als freelancers had. Die weten zelf ook wat er moet gebeuren.
Luke zou eigenlijk het werk afmaken, maar die is gewoon naar huis gegaan. Waardoor ik ook pissig werd. Gelukkig waren Alex en Helen bereid te blijven nadat ik het aan Judy had gerapporteerd.
Zaterdag 21 april 2012
Vanavond had ik Boehringer Ingelheim. Dat zijn dus duidelijk niet mijn mensen. Arrogant als de neten. Oftewel een avond die me te lang duurde. Luke heeft zich gedragen, maar het is nog steeds geen supercollega. Hij heeft niet de nodige inzet, inzicht en flexibiliteit. Beetje jammer.
Zondag 22 april 2012
Vandaag hadden we Events in huis. Dit zijn veel leukere gasten dan gisteren. Ik stond eerst in Schloss tot het aperitief begon in de Lobby. Vervolgens gingen ze naar de Mystic. Daar kregen ze een Flying Gourmet Cours geserveerd. Een kippensoepachtige met oriëntaalse ingrediënten.
Daarna zijn ze naar Do-X gegaan en hebben daar een voorgerecht en een nagerecht geserveerd gekregen.
Vervolgens zijn ze naar het Circus Circus terras gegaan, waar ze een dessertwijn en het dessert kregen. Onder het genot van pianomuziek. Live. In de lucht. Aan een luchtballon. Daarna ging het feest los in Circus Circus.
Mr. en Mrs. Gastberger waren er zelf ook bij. Die hebben de gasten zelf eruit geschopt, zodat ik en Luke om half 5 naar huis konden. De lange dagen zijn weer begonnen.
Maandag 23 april 2012
Kun je uitslapen, slaap je niet uit. Beetje jammer. Maar in ieder geval heb ik het met Luke uitgepraat nadat hij mij ervan beschuldigde dat ik slecht Duits sprak. Nee! Ik spreek goed Duits, maar met een Nederlands accent. Misschien is dat ergens wel logisch.
In ieder geval lijkt hij zich stukken beter in te zetten. Wat wel fijn is. Gelukkig konden we ook om twee uur weer naar huis. Er is veel werk verzet en hebben vervolgens een Bar-Retour in Schloss gehad. Ik was blij toen ik eindelijk thuis was. Aangezien ik sinds mijn laatste vrije dag 67 uur gewerkt heb. Dus in vijf dagen.
Dinsdag 24 april 2012
Na de klok rond te hebben geslapen heb ik de hele dag in luie modus doorgebracht. Geen hoogtepunten natuurlijk want ik ben vrij. Buiten een passage op WhatsApp.
“Ik mis jullie!”
“We zijn niet ver weg Meijske :)”
“Nog 19 dagen te gaan”
“Besides, ik heb net een echt ranzige scheet gelaten, dat mis je niet”
“Grinnik momentje”
“Zo eentje die klonk alsof een olifant neergeschoten werd.
Pwaoapaparumm,
Bah
Hij muft echt flink”
(…)
“Zelfs in het epos Odysseus werd er al gesproken over Joyce dur ‘croni, benijdt door Zeus en den geheele gezelschap des hemelwezens. Zelfs cupido gooide zijn pijlen neer en deelde voortaan des Joyces ‘croni aan den verliefde stellen opdat zij niet alleen verzadigd, maar ook verzadigd waren.”
En zo gaat het alleen maar verder. Zo ken ik je Niek. En om deze onzin mis ik thuis.
Woensdag 25 april 2012
Vandaag had ik wederom weer een bar-retour met Luke. Ik kijk er altijd tegen op als ik iets met Luke moet doen. Aangezien hij altijd meteen begint met discussiëren. Dat is tamelijk vermoeiend. Ik kijk al uit maar de laatste dagen. Zeker omdat ik dan niet meer met Luke hoef te werken, maar ook omdat het tijd wordt om naar huis te gaan. Het heeft ondertussen te lang geduurd.
Ondanks het idiote werkgedrag van Luke, heb ik wel uitgebreid onze dranken doorgenomen. Wat het verschil is tussen een Talisker en een Tenessey Whisky. Iets wat waarschijnlijk ook verspilde tijd is geweest.
Donderdag 26 april 2012
Vandaag is het de laatste avond van Convidien bij ons in het hotel. Ze hadden een buffet in Circus Circus. Prima al zeg ik het zelf. Ikzelf stond natuurlijk weer achter de bar. Iets wat ik toch wel een relaxte job vind.
Ook Richie Loldl speelde. Muziek erbij en toch wel een relaxte avond. Niet zoveel mensen achter de bar en ook niet zoveel mensen die lopen te schreeuwen om een drankje aan de bar.
Vrijdag 27 april 2012
Het enige wat ik vandaag heb gedaan zijn een paar dingen afbouwen van gisteren. Een beetje de zooi bij elkaar ruimen. Aangezien dat ook moet gebeuren. De bars worden nagevuld en de schoongemaakt.
Daarna zijn we nog de kroeg ingedoken, wat wel echt even relaxed was om even te chillen.
Zaterdag 28 april 2012
Een dagje afbouw en de boel opruimen en opzetten voor Vodafone. Het is over krap een week en ik heb nog geen flauw idee wat ik ervan moet verwachten. Ik weet dat ik de leiding krijg, maar ik weet zelf nog niet waarover en dergelijke. Ik weet dat ik freelancers krijg, maar daar houd het dan ook mee op.
Vandaag is overigens ook Robbe aangekomen. De nieuwe stagiair van de Rooi Pannen. Dat is echt een heel ander type dan ik. Een stuk rustiger en staat sowieso niet zo op de voorgrond. Ik weet dat ik een opvallende persoon ben, niet dat dat zo erg is. Maar Robbe is dat totaal niet. Dat is ook niet erg.
Na het werk heb ik hem opgebeld of ie mee ging iets drinken met de mensen van Scalaria. We hebben echt met een ontzettend grote groep bij Kap Horn op het terras gezeten. Het weer is hier namelijk zo mooi dat op het terras zitten ’s avonds gewoon kan. Dat is echt onwijs relaxed.
Zondag 29 april 2012
Mijn welverdiende vrije dag. Omdat er zoveel te doen is, ga ik het ook steeds meer waarderen dat ik een vrije dag heb. Gewoon lekker even niks. Overdag heb ik alleen m’n kamer schoongemaakt en uitgeslapen.
En toen kwam het telefoontje. Het telefoontje van Verena om de mooiste zonsondergang te gaan bekijken die ik ooit heb gezien. Ik ben met Nadine naar Zinkenbach gereden. Daar waren een paar collega’s al. We hebben een kampvuur gebouwd aan een stuk strand tegenover Scalaria aan de andere kant van het meer. Vervolgens hebben we knakworsten op zo’n stok gegrild en hebben Mario en ik een fles wijn leeg gedronken. En zijn er ook nog eens prachtige foto’s gemaakt.
De zonsondergang was werkelijk prachtig. Adembenemend. Ik was er gewoon stil van. En daar hebben ze allemaal verbaasd van staan kijken. Joyce kan dus schijnbaar toch d’r bek houden. Maar dit was echt gaaf. Ik kan het gewoon niet beschrijven. Maar adembenemend mooi en onvergetelijk kunnen in een adem genoemd worden. Als het niet zo adembenemend was geweest. Zelfs op de foto’s komt het nog flets voor.
Maandag 30 april 2012
Toen ik vanmorgen om 8 uur weer op de werkvloer stond hing Zinkenbach nog steeds in mijn kop. Het spookt al de hele dag door m’n hoofd. Dominik baalde dat ie niet mee was. Al helemaal toen ie de foto’s zag. Hij baalde flink. Luke houdt zich natuurlijk weer aan de zijlijn, want die gedraagt zich alleen maar als een zak.
Ik word de hatelijke blikken wel een beetje zat. Ik werk me te pleuris in, terwijl hij geen f*** uitvoert en dan zegt ie dat ik hem niet mag zeggen wat ie moet doen. Ik ben ook geen idioot. Ik weet precies waar ik mee bezig ben en wat er moet gebeuren en hij zoekt alleen maar redenen om daar onderuit te komen. Er gaat op de momenten dat er gewerkt moet drinken koffie drinken en laat mij het werk opknappen. En als ik hem zeg dat ie door moet werken krijg ik alleen maar boze blikken. Mijn part zakt ie 100 keer door de stront.
Ik weet niet wat het is. Maar misschien is het een cultuur verschil. Hij is nu een jaar in Oostenrijk en spreekt amper Duits. Daarnaast komt hij uit Kenia en verteld een 15 jaar jongere vrouw hem wat hij moet doen. Dit is schijnbaar een groter probleem dan verwacht.
Maar na al het gezeik met Luke achter me te hebben laten liggen zijn we naar de Maibaum gegaan. Dat is hier schijnbaar een traditie. Ze stellen de 30e april een boom op zonder takken en een gekleurd vogelnest. En het is alleen een reden om te zuipen. Toen ik me afvroeg wat het nut was van deze idiote traditie, kreeg ik te horen dat het om het zuipen ging. En dat ik dat toch niet zou begrijpen want (vertaald uit Mario’s woorden) voor mij is elke dag een feest en kan ik dus elke dag drinken.
Dinsdag 1 mei 2012
Vandaag hebben we verschillende dingen door het hele hotel gesleept om ervoor te zorgen dat er zoveel mogelijk klaar staat voor Vodafone. Alles draait om Vodafone.
Ook zijn vandaag Melissa, Robbe en Petra bij ons begonnen. Melissa als trainee, Robbe als stagiair en Petra als vaste ontbijtsdame. Melissa was ongelofelijk nerveus. En daar kwam ook nog eens bij kijken dat ze nu al niet meer zo gemotiveerd is.
Iets wat Judy ook opmerkt. Ik weet niet precies wat met d’r aan de hand is. Misschien had ze niet verwacht dat het zulke lange dagen zouden zijn. Misschien had ze verwacht dat ze alle tijd zelf in kon delen. En misschien had ze verwacht dat Judy en Verena altijd lief en vriendelijk zouden zijn. Wanneer ze dat verwachtte, had ze alles mis. Ze zat er aan het eind ook helemaal doorheen. En het is een lieve meid, maar misschien is dit niet de geschikte job voor d’r.
Uiteindelijk zijn we nog bij de Kaffeewerkstat en Oli’s beland. Judy was met Kittl en Patrick op het idee gekomen om een kroegentocht te houden. Uiteindelijk was het bij Oli’s te gezellig en hebben we dus de helft van ons plan überhaupt niet voltooid.
Woensdag 2 mei 2012
We houden ons nog enkel bezig met de voorbereidingen van Vodafone. Er lopen de hele dag freelancers rond. Bars worden opgebouwd en spullen worden klaargezet! Sterker nog, complete bars en vrachtwagens drank worden geleverd.
Ik krijg telkens van Judy een lijstje met zaken die ik moet regelen. Ik heb vandaag Luke, Melissa, Robbe en nog vier freelancers onder mijn hoede gehad. Judy stond er verbaasd van de te kijken hoeveel er was gebeurd.
Maar wat ik blij toen ik om zes uur klaar was. Ik heb Manuel opgebeld. Of ik niet even zijn fiets mocht lenen voor die avond. Dus ik ben aangefietst. En dat voor zo’n 15 kilometer in een half uurtje. In de bergen. Ik was kapot. Dat waren iets te steile bergen, maar was wel even lekker.
Daarna ben ik nog in Kap Horn beland. Gernot begon er weer over dat hij als langste rondliep als freelancer dus dat hij dus recht had op een leidinggevende functie bij zo’n evenement. Ik weet dat ik een leidinggevende functie krijg. Ik sta nu al een beetje leiding te geven. Maar ik snap niet dat hij zo nodig een leidinggevende functie moet hebben. Omdat hij toevallig de vriend is van de eventmanager. Nouja, uiteindelijk heb ik gezegd dat Marcus gelijk had in de manier waarop hij het regelde. En ben met de hele discussie gekapt tussen die twee.
Donderdag 3 mei 2012
Na al redelijk vroeg begonnen te zijn aan de voorbereiding voor Vodafone, en dus ook de voorbereidingen voor het diner van deze avond, zijn we begonnen met het diner. Het waren 35 personen, dus niet zo veel aan de hand. Dit hebben we even geflikt.
Ik weet dat morgen Vodafone begint, en ik weet dat ik freelancers krijg. Ik heb de hele week al freelancers onder me gehad, dus ik denk dat het wel goed zal gaan. Ik ben echt nerveus geweest over het feit dat ik freelancers kreeg. Hoe moet ik ze aansturen? En verstaan ze wel alles wat ik zeg? Ben ik wel duidelijk genoeg? Ben ik geen dictator?
Ik weet ook dat die onzekerheden onderbewust ook door Luke komen. Omdat hij zo op me neerkijkt. Maar dat hoef ik eigenlijk helemaal niet. Ik ben een keiharde, en ik kan het. Dat weet ik ook. Maar gewoon het feit dat hij alles denkt te weten. En als ik dan een tip geef, of hem zeg waar hij op moet letten of welke andere plank hij dan weer heeft misgeslagen, dan ben ik weer het kreng. Ik ben er wel een beetje klaar mee.
Vrijdag 4 mei 2012
De hel is losgegaan. Alles in het hele hotel is omgebouwd, alles is geregeld. Maar niet Do-X. De locatie waar we het de ombouw het hardst kunnen gebruiken. Het was echt heel vreemd. We hebben in twee uur de hele Do-X omgebouwd. Genoeg tafels en stoelen voor 850 man opgedekt. Het is eraan toe gegaan. Een ongelofelijke georganiseerde chaos. Uiteindelijk was ik stationschef. Dat hield in dat ik een gedeelte van de gasten moest voorzien van drank, extra of alternatieve gerechten en dergelijke.
Ik kreeg een aantal freelancers, die ook al leg je uit wat ze moeten doen in drie verschillende talen, nog niet weten wat ze moeten doen. Zo heb ik Robbe op een gegeven moment ook gewoon gezegd van “Wat sta je nou te treuzelen! Er gaan 200 man zitten en jij staat te wachten op lege glazen die aan komen vliegen!” Beetje vervelend dat.
Het Office zag er ook verschrikkelijk uit. Overal stonden glazen. Gernot was Officemanager. Die kwam op het idee om geen glazen meer te wassen. Terwijl we die wel nodig hadden achter de bar. En barpersoneel dat nog niet eens weet hoe je Cuba Libre maakt. Of een Mojito! Alsjeblieft zeg!
Al met al een heel chaotische dag, en een idiote avond. Met veel personeel dat niet competent genoeg is om gewoon met een plateau te lopen. Dat was redelijk jammer. Al helemaal toen bleek dat Melissa de volgende dag vrij is, wat al lang was aangegeven omdat ze een bruiloft heeft morgen. En Luke zei dat hij morgen ook sowieso vrij moest hebben vanwege school. Of ik niet kon werken! Terwijl ik vrij zou hebben morgen. Dus had ik met Stephan gepland om te gaan vliegen.
Zaterdag 5 mei 2012
Het vliegen is niet doorgegaan. Omdat het weer niet mooi genoeg was. Maar met Gernot sushi eten. Dat is geniaal. Hij is echt de definitie van voorbeeld homo. Heerlijk. Dus zijn we naar Salzburg gegaan. Eenmaal daar te hebben gegeten van en niet al te goede sushi zijn we bij zijn broer langs gegaan. Die is met zijn vriendin al een paar keer bij Scalaria komen werken. We werden ook erg goed ontvangen door Ronald en Eva. Ongelofelijk lieve mensen.
Judy stuurde me een sms’je of ik Luke en Robbe kon bellen of die naar Kap Horn kwamen. Luke die was in Salzburg en vroeg meteen waar we heen gingen. Toen gaf ik maar snel aan dat Gernot en ik naar zijn ouders gingen. Ik hoef echt geen gezelschap van iemand die me op het werk respectloos behandeld maar daarbuiten vriendschap wil sluiten. Dacht het niet. En zeker niet als hij mij wil laten werken om zelf te gaan stappen in Salzburg en dus door te liegen over het feit dat hij voor school naar Salzburg moest!
Toen we rond een uur of twaalf terug reden naar Wolfgang hebben we met z’n tweeën nog hard mee lopen zingen met de meest nichterige liedjes die te bedenken zijn. Maar wel erg gezellig.
Zondag 6 mei 2012
Ook had ik vandaag weer vrij. Helemaal niet zo erg. Dus ben ik met Gernot eerst koffie gaan drinken met Norbert, zijn broer en aanhang. Vervolgens zijn we naar de Kaffeewerkstat gegaan voor ontbijt. Natuurlijk waren we te laat voor het ontbijt, dus hebben we maar iets kleins te eten genomen.
Na nog tot een uur of zeven daar gezeten te hebben, is Gernot naar huis gegaan. Maar ondertussen waren Thomas, Bettina, Meli en Marcus al aangeschoven. Met Thomas en Bettina ben ik nog naar Kap Horn gegaan en was ik na een relaxed dagje om 10 uur weer thuis. Ik heb de hele dag niks gedaan dan relaxen.
Maandag 7 mei 2012
Vandaag hebben we enkel en alleen alles opgeruimd wat er nog stond van Vodafone. Het hele hotel is een regelrechte zooi. Overal staan weer spullen van elke afdeling! De chaos heeft toegeslagen in het hotel!
Na het werk ben ik met Vicky nog op het terras van Kap Horn gaan zitten. Daar kwamen we Lizzy en Mario ook nog tegen. Na een uurtje daar gezeten te hebben, ben ik gaan fietsen. Op de fiets van Manuel. Die vond het allemaal prima. Dus ben ik naar een paar dorpen verder gefietst.
Dinsdag 8 mei 2012
Wederom was ik vandaag weer vrij. Ik heb deze week erg veel vrije dagen. Het werkt momenteel alleen nog maar als freelancer eigenlijk. Ik heb mijn uren namelijk al en ik moet nog werken deze week, omdat ze me niet kunnen missen.
Omdat ik vrij was en Stephan ook kwamen we op het idee om alsnog te gaan vliegen. Stephan kan met een klein vliegtuig vliegen. Dus hebben we er een in Salzburg gehuurd. Wat echt ontzettend gaaf was! We zijn langs de Schafberg gevlogen, over een gletsjer. Over de Wolfgangsee en over Scalaria. Over St. Wolfgang en over Zinkenbach. En over Attersee. Waarover ik zelf ook heb gevlogen vandaag! Dit was echt zo ontzettend gaaf!
Woensdag 9 mei 2012
Ik hoefde vandaag gelukkig niet zo vroeg te beginnen. Melissa heeft stiekem toch best wel moeite met Judy. Ze is er een beetje bang van geloof ik. Judy kan iets heel erg hard zeggen, zonder het zo te bedoelen. Maar eigenlijk is het gewoon een schat van een mens. Je moet er alleen doorheen prikken. Daarom heb ik Melissa vandaag nog een peptalk gegeven. Van kom op meid, je kunt het. Je hoeft je niet schuldig te voelen als je iets niet weet. En je moet gewoon naar Judy of Verena gaan als je het ergens moeilijk mee hebt.
Luke daarentegen blijft gewoon irritant omdat hij niets van een vrouw aan wil nemen. Er was vandaag in Schloss een heel net galadiner voor twee personen. Twee! En nog moet ik toe gaan staan kijken of hij alles goed doet. Hij zegt bergen ervaring te hebben in de horeca, maar dat geloof ik niet wanneer ik hem aan het werk zie. Ik heb de ogen uit m’n kop geschaamd toen ik hem bezig zag. En geen advies aannemen van die Nederlander! Ik ben blij als ik van hem verlost ben.
Donderdag 10 mei 2012
Vandaag was er een Barbecue. Deze zou eigenlijk op het Circus Circus terras zijn, maar de tafels zijn naar binnen geplaatst. Uiteindelijk wel prima al zeg ik het zelf.
Op het einde na. Ik heb met Melissa en Luke nog een hele cursus bar gedaan. Dus hoe je de cocktails maakt en dergelijke. Hoe een Aperol spritzer in elkaar steekt en wat een Hugo is. Wat een Mojito is en wat er in een Caipirihna gaat. En dan sta ik op het punt om naar huis te gaan, dan zegt Luke dat hij niet weet hoe het moet. Dus heb ik het gemaakt. Maar eigenlijk was het een smoes van hem om naar huis te gaan. Judy heeft hem gewoon achter de bar gezet en gelaten. Ik heb met de eerste drukte cocktails staan schaken, maar toen ben ik ook Kap Horn ingegaan. Met een ongelofelijk boze kop omdat ik alles heb staan uitleggen en het dus schijnbaar geen persoon het interesseert.
Vrijdag 11 mei 2012
Mijn laatste dagje werken. Het is toch wel een vreemd gevoel! Ik heb de afgelopen maanden zoveel gewerkt. Ik weet zoveel over het hotel. Het is toch wel vreemd. Maar het is goed!
Ze hadden een buffet in Circus Circus. Deze heb ik nog meegedraaid, maar ik heb de hele avond eigenlijk vrij weinig gedaan. Ik kreeg van Judy de opdracht om alles alleen maar toe te kijken en een beetje opdrachten uitdelen. Zo min mogelijk doen. Als dat geen relaxte opdracht is. Dus heb ik van die kleine klusjes gedaan die alleen het vaste personeel kan uitvoeren en heb ik nog achter de bar gestaan na de catastrofe van gisteren achter de bar.
Ik moest van Judy om half twee naar huis. Dus belde ze me op. Om een voor half. Om half. En om een over half. Ik moest naar huis. Uiteindelijk was ik vijf minuten later weg. En zijn we nog Kap Horn ingedoken. We hebben gevierd dat het mijn laatste dag was! Dat ik het geflikt heb!
Zaterdag 12 mei 2012
Ik ben helemaal klaar met m’n stage. Dat is toch wel vreemd. Ik heb vandaag mijn stage beoordeling gehad. Een 10++. Eigenlijk ook een onmogelijke beoordeling, maar ik ben er wel heel blij mee. Ik heb het gewoon geflikt.
Vanavond ben ik nog bij Judy langsgeweest. Daar hebben we met Nadine een film gekeken. The Exorcism of Emily Rose! We hebben allemaal ongelofelijk zitten griezelen. Toen ik na de film naar bed wilde gaan, was dit niet z’n goed idee. Dus toen ik een sms’je kreeg van Dani ben ik nog Grabrovski gegaan. Daar kwam ik Lisa tegen. Dus kwamen we op het idee om alsnog te gaan stappen in Bad Ischl. Gewoon omdat het kan.
Zondag 13 mei 2012
De dag van m’n afscheidsfeestje. En dat heb ik geweten. We zijn eerst met het hele team van Service gaan eten bij een visrestaurant. Wat wel erg gezellig was. Ons pa en ma heb ik meegenomen na de rondleiding door Scalaria waar ze wel erg interessant vonden! Ons pa en ik bestelden een zalmforel die voor je neus gewoon uit de zoutkorst wordt gehaald. Echt vers dus!
Daarna zijn we nog naar Kap Horn gegaan voor een afscheidsfeestje. Daar hebben Thomas en CHP nog staan draaien. En heb ik een boekje gekregen met foto’s van mijn tijd in Oostenrijk en Scalaria. Wat wel heel erg gaaf was! Dan sta ik natuurlijk meteen weer te brullen. Maar al met al. Heb ik het flink gevierd!
Maandag 14 mei 2012
Na een erg korte nacht ben ik mijn ouders op gaan halen in Scalaria. Natuurlijk kon ik het weer niet laten om afscheid te nemen. Ook heb ik nog een getuigenschrift meegekregen met het werk dat ik heb gedaan. En met een baanaanbieding erin! Te allen tijde. Dus dat is wel erg gaaf.
Ik heb m’n ouders nog meegenomen naar de Kaffeewerkstat voor een ontbijt. Vervolgens zijn we in de auto gestapt. En ik heb een flink stuk geslapen. Maar wat was ik blij toen ik thuis was. Toen zat Edu natuurlijk al op de bank en stond Dyane ook al gauw voor de deur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
