Vakantie en een slap aftreksel van Carnaval
Door: joycemeijs
Blijf op de hoogte en volg Joyce
22 Februari 2012 | Oostenrijk, Sankt Wolfgang im Salzkammergut
Zaterdag 4 februari 2012
Ik weet niet wat het is vandaag, maar ik zit niet lekker in m’n vel. Ik mis Edu ontzettend. Ik ben de hele dag vrij, dus ik vreet mezelf op. Echt, dit is niet de stage voor een Meijs alleen met een relatie.
Ik heb boodschappen gedaan, en het laatste boek van Stieg Larsson gelezen. Alleen al om mijn gedachten te verzetten. Ook heb ik mijn kamer gepoetst.
Ik ben wel ontzettend blij met mijn beoordeling van gister. Ze zijn dus super tevreden over me. Maar het alleen zitten is niet mijn ding. Ik kan niet wachten tot ik eindelijk in Nederland ben. Dat is al over een weekje. Ik tel de dagen af! Want ik had niet gedacht dat ik heimwee zou hebben.
Zondag 5 februari 2012
Gisteravond is Goodyear Dunlop aangekomen. Vandaag moest ik dus helpen bij het diner. Ik ben in de ochtend begonnen en heb het een en ander opgebouwd. Verena vertelde me om 1 uur dat ik om 2 uur naar huis mocht en dus om 7 uur weer terug moest komen voor het diner van Goodyear. Allemaal prima. Dan zit ik in ieder geval niet in de avond alleen. Ben ik ergens mee bezig. Want ik ben een avondmensen en de avonden alleen knagen aan me. En om elke dag in de kroeg te zitten… Ja, dat zijn ze hier niet gewend.
Vanavond was het een diner voor 15 pax. Allemaal prima, maar dan staan Verena, Judy en ik allemaal boven in Schloss voor die 15 gasten. Alle drie vonden we het ook onzin dat Judy op haar vrije dag moest komen werken. Want die 15 gasten kunnen Verena en ik ook alleen aan. Ook al is het een uitgeserveerd diner. Uiteindelijk is Judy dus ook maar gewoon gegaan. En gelijk heeft ze.
Maandag 6 februari 2012
Het is weer zover. Weer een gala-avond. Dat zijn de betere avonden om te werken. Zoals zo vaak, sta ik dus vandaag gewoon weer achter de bar. Prima, al zeg ik het zelf. Dus eerst ging om half 7 Schloss bar open. Wederom sta ik in m’n eentje achter de bar, en dat werkt wel super relaxed. Ja, het is hard werken want het is een grote groep. Maar dat doet er niet toe. Dat betekend alleen maar dat ik mijn gedachten kan verzetten.
Daarna moest ik meteen naar beneden om daar het aperitief te gaan serveren met nog een aantal freelancers. Het diner ging daarna van start in Circus Circus. Een beetje borden serveren en uithalen. Daarna achter de bar. En ja, dat was wel een prima avondje.
Ik heb als een malle Mojito’s staan maken. Een groepje gasten was op het idee gekomen om Mojito’s te gaan drinken. Best wel prima, want dat is cashen. Ze moeten hiervoor betalen, dus zullen ze ook fooi geven. Super. Uiteindelijk was het een rekening van 42 Mojito’s. Vanavond heb ik meteen een nieuwe bijnaam gekregen van de gasten, “Miss Mojito”. En deze keer niet omdat ik het zelf opdrink.
Dinsdag 7 februari 2012
Vanavond was het een Bar Retour in Schloss. Dat houdt in dat ik met Judy en nog wat freelancers eerst een aperitief moet verzorgen in de Lobby omdat ze daarna iets gaan bezoeken. Deze keer gingen ze naar Laimer Urschlag. Wat het is weet ik ook niet. Uiteindelijk hebben Judy en ik de Bar Retour gedraaid. Veel mensen waren het echter niet maar wel prima. Uiteindelijk hebben we nog tot half vier gewerkt.
Woensdag 8 februari 2012
Nog 3 dagen. De dagen worden afgeteld. Ik kan niet wachten tot ik terug kan naar Nederland. Al is het gewoon maar om iedereen weer te zien. het enige wat ik vandaag heb gedaan is een beetje opbouwen. Tafels schouwen en opdekken. Een beetje de kleine klusjes. Dat is wel weer balen want je kunt niet gewoon gas geven zoals achter de bar en heb je dus ook tijd om na te denken. Ik ben kapot. Alleen al door de heimwee die ik de laatste dagen heb.
Donderdag 9 februari 2012
Vandaag is Stiegl aangekomen. Stiegl is het bier uit Salzburg dat wij schenken. En wat misschien ook nog wel beter smaakt als het Nederlandse bier. Hierbij alvast mijn excuus voor mijn eventuele beledigingen.
Dit hield in dat ik de Bar Retour had vanavond. Dus ik kom om acht uur aan op het werk en ben de enige van service die in huis is. Eerst ben ik met Stephan een ronde gaan doen om het hotel af te sluiten. Hierbij heb ik dus ook het Sauna gedeelte gezien. Daar was ik nog niet geweest. Ook ben ik vandaag achter gekomen dat ik 6(!) kilo ben afgevallen sinds ik hier ben. Er stond een weegschaal in de sauna waar ik voor de gein op ben gaan staan. Daar schrok ik zelf ook van, want dat had ik niet verwacht.
Ik had van Judy de instructies gekregen om de Schloss bar tot 12 uur open te houden. Omdat er geen gasten in het hotel waren, omdat die allemaal buiten de deur gingen eten, ben ik beneden bij de WelcomeDesk gaan zitten. Servetten vouwen. Beter zit je dan bij Stephan slap te ouwehoeren bij de WelcomeDesk dan je boven zitten vervelen en een beetje servetten zitten vouwen.
Van Judy had ook iedereen van de jongeren binnen Scalaria een sms gekregen. Om we zaterdag meegingen naar Salzburg. Stappen en iets eten voor haar verjaardag. Wat wel super uitkomt, aangezien ik zaterdagavond ook naar Salzburg moet om naar huis te vliegen (nog 2 dagen!). Stephan gaat ook en half en half hebben we besproken dat ik mee kan rijden naar Salzburg. Super, al zeg ik het zelf.
Stephan heeft een tijdje helikopter gevlogen voor Red Bull. Dat zat ie vanavond te vertellen, dus we hebben afgesproken dat hij nog een keer gaat vliegen en dat ik meega. Lijkt me best wel gaaf, zo een keer in een helikopter zitten.
Vrijdag 10 februari 2012
Het is nog 1 dagje. Nog een dagje voordat ik terugvlieg naar Nederland. Ik ga op vakantie. En ik ben er net vijf weken. Ik heb meer als 40 overuren staan, dus deze worden tijdens mijn vakantie verrekend. Ik heb met Stephan kunnen regelen vandaag dat hij me op het vliegveld afzet.
Vandaag heb ik op het werk niet zoveel gedaan. Ik heb de CC-bar (de bar in Circus Circus) nagevuld. Daarna hebben we voor Stiegl in CC een lunch gehad. Iets wat best wel te doen was. Het waren maar een paar uurtjes werk, maar in die paar uurtjes heeft meneer Smits me ook opgebeld. Hoe het ging. Ja, het gaat goed. Maar ik baal wel dat ik zoveel alleen zit. Iets wat denk ik had kunnen voorkomen wanneer er nog een stagiair was meegegaan naar St. Wolfgang. Maar daar is nu helaas niets meer aan te doen.
Vandaag kwam Judy naar me toe. De hele Wolfgangsee is bevroren. Of ik mee op het ijs ging. Prima. Ze zou me bellen wanneer ze ging. Ik moest vandaag toch nog naar de bank en daar kunnen we ook het ijs nog op. Dus ik naar de bank met de looncheque (waar meer geld opstond dan ik had verwacht), om het in te wisselen. Ik had er eigenlijk een foto van moeten maken. Mijn eerste cheque. Onderweg kwam ik Mario, van de keuken, tegen. Die was ook net bij de bank geweest. Uiteindelijk zijn we nog koffie gaan drinken en zijn we met z’n allen het ijs opgegaan.
Zaterdag 11 februari 2012
Vandaag heb ik wederom mijn kamer schoongemaakt. Wanneer ik op zo’n klein stukje moet leven, waar ik ook nog eens veel tijd doorbreng, wordt het op een of andere manier snel vies. Uiteindelijk heb ik ook mijn koffer gepakt. Want vandaag is de dag dat ik naar huis ben gevlogen. Op vakantie. Naar het dorp dat ik vroeger nooit zoveel mee had, maar nu ongelofelijk veel van hou, simpelweg door de mensen die er zitten met wie ik de laatste tijd een band heb opgebouwd.
Edu had me gezegd dat we elkaar zouden zien op de verjaardag van Niek. Eigenlijk had ik niet anders verwacht dan dat hij toch op het vliegveld zou staan. En ja hoor, daar stond hij ook. Er viel een last van m’n schouders. Wat heb ik die vent gemist. Onderweg hebben we Nico (Edu’s broer, voor diegene die dat niet weten) opgepikt. Die stond met z’n oren te klapperen toen ik een opmerking maakte over hoe vervelend het is om ongesteld te zijn. Zo, die zit ook weer.
Eenmaal bij Niek aangekomen wordt ik door iedereen om m’n nek gevlogen. En ja, ik heb jullie onwijs gemist. En wat was ik blij om iedereen weer te zien. Het is een toffe avond geweest, een feestje bij Niek en eindelijk weer eens een feestje in de kroeg, dan alleen de collega’s van Scalaria die in de kroeg aanwezig zijn. Bjorn maakte de opmerking in de kroeg dat ie mijn blog toch wel goed vond, toch nog iemand die het waardeert. Nah, dat is ook onzin, maar wel leuk om te horen. En al helemaal heerlijk om weer even terug te zijn.
Zondag 12 februari 2012
Vandaag was Edu’s oma jarig. Dus zijn we daar ook langs gegaan. Daarna ben ik zo in slaap gevallen. De afgelopen tijd heeft me ongelofelijk veel energie gekost. Na dat uurtje tukken, ben ik met Edu meegegaan naar Echdweil. En shit, wat baal ik dat ik Carnaval moet missen. Wat waarschijnlijk is dat Carnaval in Oostenrijk, ook niet het Carnaval wat ik gewend ben.
Onderweg naar huis, heb ik Edu’s auto ingepikt en heb ik onderweg Esther opgepikt. Vanavond een drankje doen in de Temps met Esther en Daan (van Danielle dan). Jarno kwam ook nog langs. Was wel top om ook dat maatje weer te zien. Uiteindelijk super gezellig. Zoals verwacht.
Maandag 13 februari 2012
Wanhoopdag, zoals dat zo mooi heet. De dag voor vrijgezellen om te treuren omdat ze geen Valentijn hebben en om er dus vanavond nog een te zoeken. Zit je na 12 uur nog samen, dan is het een date. Maar ach, wat zal mij het verrekken.
Vandaag heb ik een nieuwe simlock-vrije mobiel gekocht. Het is namelijk niet handig om constant je Nederlandse simkaart met je Oostenrijkse werk-simkaart te wisselen. Prima, eentje waarmee ik ook kan skypen wegens het wifi binnen het hotel.
Edu en ik zijn vandaag sushi wezen eten bij Enjoii. Het stam-sushi-restaurant. (Ehmm, nieuw woord?) Wat heb ik dat gemist. Gewoon lekker samen uit eten, en dan ook nog eens sushi. Super.
Dinsdag 14 februari 2012
Vandaag is het Valentijn. Hoe heb ik het besteed? Administratie. Er lagen namelijk nog 2 boetes voor te hard rijden op me te wachten. En natuurlijk de hele toellie van de belasting, enzovoorts. Uiteindelijk heb ik maar uitstel aangevraagd. Dat regel ik wel als ik klaar ben met m’n stage.
Edu heeft vandaag gewerkt en ik, ik heb met m’n neus in de administratie gezeten. Uiteindelijk hebben we samen op bed gelegen met La Shouffe en Pulp Fiction. Dááááágggg, kleffe Valentijnsgedachte waarbij je zo nodig naar een zeikerige romantische film moet of bij kaarslicht moet gaan dineren. Doe mij maar een film waarbij John Travolta per ongelijk een neger op de achterbank van zijn auto, midden op de snelweg, door zijn kop heen schiet. Een beetje dom, zoals Maxima zou zeggen, maar zeker wel hilarisch, zoals ik (en zeker m’n broertje) zouden zeggen.
Woensdag 15 februari 2012
Morgen moet ik weer terug naar Oostenrijk. En ik baal ervan. Ik heb het zo naar mijn zin hier in Nederland. En ik realiseer me alleen maar sterker hoeveel ik het hier heb gemist. Vandaag ben ik nog gaan lunchen met Edu, Annelie en d’r moeder. Ons ma kwam ook nog even voorbij hoppen voor een bekske pleur. Bij de Temps zijn ze ondertussen begonnen met de muurverven voor Carnaval. En ik realiseer me ook maar al te goed dat ik daar ook graag bij zou willen zijn.
Vanavond is Dyane bij ons thuis wezen eten. Zoals gewoonlijk ging de slappe lach dus weer over tafel. Wat heb ik dat slappe geouwehoer gemist. En ook verheug ik me alleen maar meer op de vakantie naar Hongarije. Want die goedgemutste kip gaat ook mee. Ei, ei, ei, en we zijn zo blij.
Donderdag 16 februari 2012
Vandaag ben ik terug gevlogen naar Oostenrijk. Zodra ik de douane al zag begon ik de bleren. Ik wil niet meer. Ik heb Edu te veel gemist en ik vreet mezelf constant op. De uren dat ik bij hem was, de afgelopen week zijn voorbij gegaan als minuten. De komende dagen is het echter zo dat de uren voorbij gaan als jaren. Ik heb m’n vent ontzettend gemist, maar nu moet ik hem weer missen.
Als troost heb ik wel mijn gitaar meegenomen. Toen ik aankwam thuis heb ik alles afgegooid en nieuwe bedlakens gehaald. Onderweg kwam ik Verena tegen, en zijn we nog even Kap Horn ingedoken. Christoff vroeg meteen hoe de vakantie was geweest. En ook gaf ie aan dat het wel erg goed heeft gevoeld om Edu weer te zien.
Vrijdag 17 februari 2012
Vandaag zijn er leerlingen van de Rooi Pannen geweest. Ze hebben een uitwisseling met de tourismeschool in Bad Isch. Dus Patrick vroeg al of ik kon helpen met de rondleiding die ze zouden krijgen. Het waren allemaal eerstejaars van de Tourisme opleiding. Dus niet de Recreatie opleiding. Daarnaast spraken ze eigenlijk ook geen woord Duits. Ze verstonden het amper. Dus ik heb de hele rondleiding staan vertalen.
Patrick had aangegeven dat ik niet helemaal in pak hoefde. Heb ik toch gedaan. Al is het alleen maar om te bewijzen dat ik me kan kleden naar gelegenheid. Ik weet zat er bij ons op school altijd wordt verwacht dat je er representatief uitziet.
Zaterdag 18 februari 2012
Bah! Ik ben vrij. Ik mis Nederland. Carnaval is begonnen in Nederland en ik ben er niet bij. In het kort. Ik mis Carnaval, mijn maatjes, Edu en gewoon het slappe geouwehoer. Oftewel. Ik heb echt een kut dag en ik vreet mezelf op.
Zondag 19 februari 2012
Fabel: In Oostenrijk vieren ze ook Carnaval.
Feit: Het is een slap aftreksel.
Fabel: Oostenrijkers vieren feest en zuipen.
Feit: Ik zuip ze allemaal onder tafel. Een aantal liggen na 5 biertjes al gestrekt.
Feit: Ik heb het vandaag wel naar mijn zin gehad. Er was een feestje in de buurt van Bad Isch. Ik ben natuurlijk meegegaan nadat me dat vrijdag was gevraagd. Ik ben altijd wel in voor een feestje. In ieder geval komen we daar aan rond een uur of 6, toen er een aantal collega’s toch al wel erg beschonken waren.
Met een slok van m’n bier op, werd ik een tafel opjaagt. Nou, ik heb ze wel laten zien wat feesten is. Broodje nuchter, gewoon lol trappen. Dat heeft wat gezichten opgeleverd.
Mario waren we op een gegeven moment kwijt. Die was al de hele avond bezig met versieren. Van de een naar de ander. Ook mij heeft ie proberen te versieren. Eerst door te vragen hoe de seks in Nederland was. Rara, met wie. Dat moet je mij niet vragen want je krijgt het recht voor je raap op je bord. Toen heeft ie z’n zinnen maar op een ander gezet. Gelukkig.
Even later, toen we naar de taxi liepen, werd er gevraagd waar die was. Waarop ik een opmerking maak in de trant van, “geen idee, die heeft seks nodig, dus waarschijnlijk achter een meid aan.” “Nou en, we nemen gewoon de taxi, het duurt me te lang.”
Eenmaal in Bad Ischl zijn we Charlie’s binnengegaan. Prima tent, waar Judy, Kittl en Patrick al strontbezopen op het (verwarmde) terras zaten. Uiteindelijk zijn Dominik, Verena en ik naar binnen gegaan. Prima feestje, maar wat zijn Oostenrijkers asociaal als het neerkomt op ruimte in de kroeg. Net zo lang blijven duwen tot je weggaat.
Na een uur belt Mario op. Dat ie nog op dat feestje buiten Ischl was. Waar wij waren. In Ischl. Staat ie in Ischl hebben we hem nog niet gevonden en uiteindelijk maar gebeld. Waar die bleef, de taxi terug naar Wolfgang stond er al. Eigenlijk had ik nog wel willen blijven, maar omdat ik morgen gewoon weer moet werken. En omdat ik dan terug moest om iedereen te zoeken, ben ik toch maar de taxi ingestapt.
Maar, al met al. Wel een prima avond waarbij maar weer is bewezen dat Oostenrijkers in een haverklap bezopen zijn.
Maandag 20 februari 2012
Er is geen klap te beleven in het hotel. Het enige wat ik vandaag heb gedaan is glazen en porselein tellen. Voor de inventaris. Ik zeg, bah! Wat is dat ongelofelijk saai. Maar om nu ook met je brakke kop, kei hard te moeten werken is ook niet fijn. Gelukkig was ik niet de enige die brak was. Laten we het zo zeggen, er waren er genoeg die niets konden eten in de ochtend.
Mario maakt de opmerking. “Ich hab dich richtig viel angeruffen gestern am abond nicht?“ „Ja stimmt. 15 mal im ein Stunde.“ „Hab ich dich dahnach noch angeruffen?“ „Nah, Mario, wir habben 15 mahl angeruffen. Ist das nicht genug?“ Waarop Petsie, heel droog zei dat ik toch wel erg grappig ben. Langzaamaan beginnen ze hier mijn humor te snappen en dat heeft me eigenlijk te lang geduurt.
Dinsdag 21 februari 2012
Wat een ongelofelijke saaie, en langzaam voorbijgaande dag. Het enige wat ik heb gedaan is bestek pouleren en vervolgens beginnen met al het bestek in het hotel beginnen te tellen. Bah!
Vanavond zijn we nog de kroeg in gedoken. Carnaval is het elke dag net niet. Dit is de tweede dag dat ik het toch een beetje gevierd heb. Maar helemaal los zoals in Nederland gaat niet. Wel denk ik dat morgen mijn kop gaat klagen. Iets met Gin-Tonic en Francellico. Oops.
Het grappige was wel, dat ik op een gegeven moment een heel droge opmerking naar m’n kop krijg gegooid. “Ja, das erste das ich über dich gewusst hab, ist nicht deine Name. Das ist das du allen unter der Tisch sauft.“ Mmm, Edu Becx, je weet dat jij hier mede schuldig aan bent?
Ik weet niet wat het is vandaag, maar ik zit niet lekker in m’n vel. Ik mis Edu ontzettend. Ik ben de hele dag vrij, dus ik vreet mezelf op. Echt, dit is niet de stage voor een Meijs alleen met een relatie.
Ik heb boodschappen gedaan, en het laatste boek van Stieg Larsson gelezen. Alleen al om mijn gedachten te verzetten. Ook heb ik mijn kamer gepoetst.
Ik ben wel ontzettend blij met mijn beoordeling van gister. Ze zijn dus super tevreden over me. Maar het alleen zitten is niet mijn ding. Ik kan niet wachten tot ik eindelijk in Nederland ben. Dat is al over een weekje. Ik tel de dagen af! Want ik had niet gedacht dat ik heimwee zou hebben.
Zondag 5 februari 2012
Gisteravond is Goodyear Dunlop aangekomen. Vandaag moest ik dus helpen bij het diner. Ik ben in de ochtend begonnen en heb het een en ander opgebouwd. Verena vertelde me om 1 uur dat ik om 2 uur naar huis mocht en dus om 7 uur weer terug moest komen voor het diner van Goodyear. Allemaal prima. Dan zit ik in ieder geval niet in de avond alleen. Ben ik ergens mee bezig. Want ik ben een avondmensen en de avonden alleen knagen aan me. En om elke dag in de kroeg te zitten… Ja, dat zijn ze hier niet gewend.
Vanavond was het een diner voor 15 pax. Allemaal prima, maar dan staan Verena, Judy en ik allemaal boven in Schloss voor die 15 gasten. Alle drie vonden we het ook onzin dat Judy op haar vrije dag moest komen werken. Want die 15 gasten kunnen Verena en ik ook alleen aan. Ook al is het een uitgeserveerd diner. Uiteindelijk is Judy dus ook maar gewoon gegaan. En gelijk heeft ze.
Maandag 6 februari 2012
Het is weer zover. Weer een gala-avond. Dat zijn de betere avonden om te werken. Zoals zo vaak, sta ik dus vandaag gewoon weer achter de bar. Prima, al zeg ik het zelf. Dus eerst ging om half 7 Schloss bar open. Wederom sta ik in m’n eentje achter de bar, en dat werkt wel super relaxed. Ja, het is hard werken want het is een grote groep. Maar dat doet er niet toe. Dat betekend alleen maar dat ik mijn gedachten kan verzetten.
Daarna moest ik meteen naar beneden om daar het aperitief te gaan serveren met nog een aantal freelancers. Het diner ging daarna van start in Circus Circus. Een beetje borden serveren en uithalen. Daarna achter de bar. En ja, dat was wel een prima avondje.
Ik heb als een malle Mojito’s staan maken. Een groepje gasten was op het idee gekomen om Mojito’s te gaan drinken. Best wel prima, want dat is cashen. Ze moeten hiervoor betalen, dus zullen ze ook fooi geven. Super. Uiteindelijk was het een rekening van 42 Mojito’s. Vanavond heb ik meteen een nieuwe bijnaam gekregen van de gasten, “Miss Mojito”. En deze keer niet omdat ik het zelf opdrink.
Dinsdag 7 februari 2012
Vanavond was het een Bar Retour in Schloss. Dat houdt in dat ik met Judy en nog wat freelancers eerst een aperitief moet verzorgen in de Lobby omdat ze daarna iets gaan bezoeken. Deze keer gingen ze naar Laimer Urschlag. Wat het is weet ik ook niet. Uiteindelijk hebben Judy en ik de Bar Retour gedraaid. Veel mensen waren het echter niet maar wel prima. Uiteindelijk hebben we nog tot half vier gewerkt.
Woensdag 8 februari 2012
Nog 3 dagen. De dagen worden afgeteld. Ik kan niet wachten tot ik terug kan naar Nederland. Al is het gewoon maar om iedereen weer te zien. het enige wat ik vandaag heb gedaan is een beetje opbouwen. Tafels schouwen en opdekken. Een beetje de kleine klusjes. Dat is wel weer balen want je kunt niet gewoon gas geven zoals achter de bar en heb je dus ook tijd om na te denken. Ik ben kapot. Alleen al door de heimwee die ik de laatste dagen heb.
Donderdag 9 februari 2012
Vandaag is Stiegl aangekomen. Stiegl is het bier uit Salzburg dat wij schenken. En wat misschien ook nog wel beter smaakt als het Nederlandse bier. Hierbij alvast mijn excuus voor mijn eventuele beledigingen.
Dit hield in dat ik de Bar Retour had vanavond. Dus ik kom om acht uur aan op het werk en ben de enige van service die in huis is. Eerst ben ik met Stephan een ronde gaan doen om het hotel af te sluiten. Hierbij heb ik dus ook het Sauna gedeelte gezien. Daar was ik nog niet geweest. Ook ben ik vandaag achter gekomen dat ik 6(!) kilo ben afgevallen sinds ik hier ben. Er stond een weegschaal in de sauna waar ik voor de gein op ben gaan staan. Daar schrok ik zelf ook van, want dat had ik niet verwacht.
Ik had van Judy de instructies gekregen om de Schloss bar tot 12 uur open te houden. Omdat er geen gasten in het hotel waren, omdat die allemaal buiten de deur gingen eten, ben ik beneden bij de WelcomeDesk gaan zitten. Servetten vouwen. Beter zit je dan bij Stephan slap te ouwehoeren bij de WelcomeDesk dan je boven zitten vervelen en een beetje servetten zitten vouwen.
Van Judy had ook iedereen van de jongeren binnen Scalaria een sms gekregen. Om we zaterdag meegingen naar Salzburg. Stappen en iets eten voor haar verjaardag. Wat wel super uitkomt, aangezien ik zaterdagavond ook naar Salzburg moet om naar huis te vliegen (nog 2 dagen!). Stephan gaat ook en half en half hebben we besproken dat ik mee kan rijden naar Salzburg. Super, al zeg ik het zelf.
Stephan heeft een tijdje helikopter gevlogen voor Red Bull. Dat zat ie vanavond te vertellen, dus we hebben afgesproken dat hij nog een keer gaat vliegen en dat ik meega. Lijkt me best wel gaaf, zo een keer in een helikopter zitten.
Vrijdag 10 februari 2012
Het is nog 1 dagje. Nog een dagje voordat ik terugvlieg naar Nederland. Ik ga op vakantie. En ik ben er net vijf weken. Ik heb meer als 40 overuren staan, dus deze worden tijdens mijn vakantie verrekend. Ik heb met Stephan kunnen regelen vandaag dat hij me op het vliegveld afzet.
Vandaag heb ik op het werk niet zoveel gedaan. Ik heb de CC-bar (de bar in Circus Circus) nagevuld. Daarna hebben we voor Stiegl in CC een lunch gehad. Iets wat best wel te doen was. Het waren maar een paar uurtjes werk, maar in die paar uurtjes heeft meneer Smits me ook opgebeld. Hoe het ging. Ja, het gaat goed. Maar ik baal wel dat ik zoveel alleen zit. Iets wat denk ik had kunnen voorkomen wanneer er nog een stagiair was meegegaan naar St. Wolfgang. Maar daar is nu helaas niets meer aan te doen.
Vandaag kwam Judy naar me toe. De hele Wolfgangsee is bevroren. Of ik mee op het ijs ging. Prima. Ze zou me bellen wanneer ze ging. Ik moest vandaag toch nog naar de bank en daar kunnen we ook het ijs nog op. Dus ik naar de bank met de looncheque (waar meer geld opstond dan ik had verwacht), om het in te wisselen. Ik had er eigenlijk een foto van moeten maken. Mijn eerste cheque. Onderweg kwam ik Mario, van de keuken, tegen. Die was ook net bij de bank geweest. Uiteindelijk zijn we nog koffie gaan drinken en zijn we met z’n allen het ijs opgegaan.
Zaterdag 11 februari 2012
Vandaag heb ik wederom mijn kamer schoongemaakt. Wanneer ik op zo’n klein stukje moet leven, waar ik ook nog eens veel tijd doorbreng, wordt het op een of andere manier snel vies. Uiteindelijk heb ik ook mijn koffer gepakt. Want vandaag is de dag dat ik naar huis ben gevlogen. Op vakantie. Naar het dorp dat ik vroeger nooit zoveel mee had, maar nu ongelofelijk veel van hou, simpelweg door de mensen die er zitten met wie ik de laatste tijd een band heb opgebouwd.
Edu had me gezegd dat we elkaar zouden zien op de verjaardag van Niek. Eigenlijk had ik niet anders verwacht dan dat hij toch op het vliegveld zou staan. En ja hoor, daar stond hij ook. Er viel een last van m’n schouders. Wat heb ik die vent gemist. Onderweg hebben we Nico (Edu’s broer, voor diegene die dat niet weten) opgepikt. Die stond met z’n oren te klapperen toen ik een opmerking maakte over hoe vervelend het is om ongesteld te zijn. Zo, die zit ook weer.
Eenmaal bij Niek aangekomen wordt ik door iedereen om m’n nek gevlogen. En ja, ik heb jullie onwijs gemist. En wat was ik blij om iedereen weer te zien. Het is een toffe avond geweest, een feestje bij Niek en eindelijk weer eens een feestje in de kroeg, dan alleen de collega’s van Scalaria die in de kroeg aanwezig zijn. Bjorn maakte de opmerking in de kroeg dat ie mijn blog toch wel goed vond, toch nog iemand die het waardeert. Nah, dat is ook onzin, maar wel leuk om te horen. En al helemaal heerlijk om weer even terug te zijn.
Zondag 12 februari 2012
Vandaag was Edu’s oma jarig. Dus zijn we daar ook langs gegaan. Daarna ben ik zo in slaap gevallen. De afgelopen tijd heeft me ongelofelijk veel energie gekost. Na dat uurtje tukken, ben ik met Edu meegegaan naar Echdweil. En shit, wat baal ik dat ik Carnaval moet missen. Wat waarschijnlijk is dat Carnaval in Oostenrijk, ook niet het Carnaval wat ik gewend ben.
Onderweg naar huis, heb ik Edu’s auto ingepikt en heb ik onderweg Esther opgepikt. Vanavond een drankje doen in de Temps met Esther en Daan (van Danielle dan). Jarno kwam ook nog langs. Was wel top om ook dat maatje weer te zien. Uiteindelijk super gezellig. Zoals verwacht.
Maandag 13 februari 2012
Wanhoopdag, zoals dat zo mooi heet. De dag voor vrijgezellen om te treuren omdat ze geen Valentijn hebben en om er dus vanavond nog een te zoeken. Zit je na 12 uur nog samen, dan is het een date. Maar ach, wat zal mij het verrekken.
Vandaag heb ik een nieuwe simlock-vrije mobiel gekocht. Het is namelijk niet handig om constant je Nederlandse simkaart met je Oostenrijkse werk-simkaart te wisselen. Prima, eentje waarmee ik ook kan skypen wegens het wifi binnen het hotel.
Edu en ik zijn vandaag sushi wezen eten bij Enjoii. Het stam-sushi-restaurant. (Ehmm, nieuw woord?) Wat heb ik dat gemist. Gewoon lekker samen uit eten, en dan ook nog eens sushi. Super.
Dinsdag 14 februari 2012
Vandaag is het Valentijn. Hoe heb ik het besteed? Administratie. Er lagen namelijk nog 2 boetes voor te hard rijden op me te wachten. En natuurlijk de hele toellie van de belasting, enzovoorts. Uiteindelijk heb ik maar uitstel aangevraagd. Dat regel ik wel als ik klaar ben met m’n stage.
Edu heeft vandaag gewerkt en ik, ik heb met m’n neus in de administratie gezeten. Uiteindelijk hebben we samen op bed gelegen met La Shouffe en Pulp Fiction. Dááááágggg, kleffe Valentijnsgedachte waarbij je zo nodig naar een zeikerige romantische film moet of bij kaarslicht moet gaan dineren. Doe mij maar een film waarbij John Travolta per ongelijk een neger op de achterbank van zijn auto, midden op de snelweg, door zijn kop heen schiet. Een beetje dom, zoals Maxima zou zeggen, maar zeker wel hilarisch, zoals ik (en zeker m’n broertje) zouden zeggen.
Woensdag 15 februari 2012
Morgen moet ik weer terug naar Oostenrijk. En ik baal ervan. Ik heb het zo naar mijn zin hier in Nederland. En ik realiseer me alleen maar sterker hoeveel ik het hier heb gemist. Vandaag ben ik nog gaan lunchen met Edu, Annelie en d’r moeder. Ons ma kwam ook nog even voorbij hoppen voor een bekske pleur. Bij de Temps zijn ze ondertussen begonnen met de muurverven voor Carnaval. En ik realiseer me ook maar al te goed dat ik daar ook graag bij zou willen zijn.
Vanavond is Dyane bij ons thuis wezen eten. Zoals gewoonlijk ging de slappe lach dus weer over tafel. Wat heb ik dat slappe geouwehoer gemist. En ook verheug ik me alleen maar meer op de vakantie naar Hongarije. Want die goedgemutste kip gaat ook mee. Ei, ei, ei, en we zijn zo blij.
Donderdag 16 februari 2012
Vandaag ben ik terug gevlogen naar Oostenrijk. Zodra ik de douane al zag begon ik de bleren. Ik wil niet meer. Ik heb Edu te veel gemist en ik vreet mezelf constant op. De uren dat ik bij hem was, de afgelopen week zijn voorbij gegaan als minuten. De komende dagen is het echter zo dat de uren voorbij gaan als jaren. Ik heb m’n vent ontzettend gemist, maar nu moet ik hem weer missen.
Als troost heb ik wel mijn gitaar meegenomen. Toen ik aankwam thuis heb ik alles afgegooid en nieuwe bedlakens gehaald. Onderweg kwam ik Verena tegen, en zijn we nog even Kap Horn ingedoken. Christoff vroeg meteen hoe de vakantie was geweest. En ook gaf ie aan dat het wel erg goed heeft gevoeld om Edu weer te zien.
Vrijdag 17 februari 2012
Vandaag zijn er leerlingen van de Rooi Pannen geweest. Ze hebben een uitwisseling met de tourismeschool in Bad Isch. Dus Patrick vroeg al of ik kon helpen met de rondleiding die ze zouden krijgen. Het waren allemaal eerstejaars van de Tourisme opleiding. Dus niet de Recreatie opleiding. Daarnaast spraken ze eigenlijk ook geen woord Duits. Ze verstonden het amper. Dus ik heb de hele rondleiding staan vertalen.
Patrick had aangegeven dat ik niet helemaal in pak hoefde. Heb ik toch gedaan. Al is het alleen maar om te bewijzen dat ik me kan kleden naar gelegenheid. Ik weet zat er bij ons op school altijd wordt verwacht dat je er representatief uitziet.
Zaterdag 18 februari 2012
Bah! Ik ben vrij. Ik mis Nederland. Carnaval is begonnen in Nederland en ik ben er niet bij. In het kort. Ik mis Carnaval, mijn maatjes, Edu en gewoon het slappe geouwehoer. Oftewel. Ik heb echt een kut dag en ik vreet mezelf op.
Zondag 19 februari 2012
Fabel: In Oostenrijk vieren ze ook Carnaval.
Feit: Het is een slap aftreksel.
Fabel: Oostenrijkers vieren feest en zuipen.
Feit: Ik zuip ze allemaal onder tafel. Een aantal liggen na 5 biertjes al gestrekt.
Feit: Ik heb het vandaag wel naar mijn zin gehad. Er was een feestje in de buurt van Bad Isch. Ik ben natuurlijk meegegaan nadat me dat vrijdag was gevraagd. Ik ben altijd wel in voor een feestje. In ieder geval komen we daar aan rond een uur of 6, toen er een aantal collega’s toch al wel erg beschonken waren.
Met een slok van m’n bier op, werd ik een tafel opjaagt. Nou, ik heb ze wel laten zien wat feesten is. Broodje nuchter, gewoon lol trappen. Dat heeft wat gezichten opgeleverd.
Mario waren we op een gegeven moment kwijt. Die was al de hele avond bezig met versieren. Van de een naar de ander. Ook mij heeft ie proberen te versieren. Eerst door te vragen hoe de seks in Nederland was. Rara, met wie. Dat moet je mij niet vragen want je krijgt het recht voor je raap op je bord. Toen heeft ie z’n zinnen maar op een ander gezet. Gelukkig.
Even later, toen we naar de taxi liepen, werd er gevraagd waar die was. Waarop ik een opmerking maak in de trant van, “geen idee, die heeft seks nodig, dus waarschijnlijk achter een meid aan.” “Nou en, we nemen gewoon de taxi, het duurt me te lang.”
Eenmaal in Bad Ischl zijn we Charlie’s binnengegaan. Prima tent, waar Judy, Kittl en Patrick al strontbezopen op het (verwarmde) terras zaten. Uiteindelijk zijn Dominik, Verena en ik naar binnen gegaan. Prima feestje, maar wat zijn Oostenrijkers asociaal als het neerkomt op ruimte in de kroeg. Net zo lang blijven duwen tot je weggaat.
Na een uur belt Mario op. Dat ie nog op dat feestje buiten Ischl was. Waar wij waren. In Ischl. Staat ie in Ischl hebben we hem nog niet gevonden en uiteindelijk maar gebeld. Waar die bleef, de taxi terug naar Wolfgang stond er al. Eigenlijk had ik nog wel willen blijven, maar omdat ik morgen gewoon weer moet werken. En omdat ik dan terug moest om iedereen te zoeken, ben ik toch maar de taxi ingestapt.
Maar, al met al. Wel een prima avond waarbij maar weer is bewezen dat Oostenrijkers in een haverklap bezopen zijn.
Maandag 20 februari 2012
Er is geen klap te beleven in het hotel. Het enige wat ik vandaag heb gedaan is glazen en porselein tellen. Voor de inventaris. Ik zeg, bah! Wat is dat ongelofelijk saai. Maar om nu ook met je brakke kop, kei hard te moeten werken is ook niet fijn. Gelukkig was ik niet de enige die brak was. Laten we het zo zeggen, er waren er genoeg die niets konden eten in de ochtend.
Mario maakt de opmerking. “Ich hab dich richtig viel angeruffen gestern am abond nicht?“ „Ja stimmt. 15 mal im ein Stunde.“ „Hab ich dich dahnach noch angeruffen?“ „Nah, Mario, wir habben 15 mahl angeruffen. Ist das nicht genug?“ Waarop Petsie, heel droog zei dat ik toch wel erg grappig ben. Langzaamaan beginnen ze hier mijn humor te snappen en dat heeft me eigenlijk te lang geduurt.
Dinsdag 21 februari 2012
Wat een ongelofelijke saaie, en langzaam voorbijgaande dag. Het enige wat ik heb gedaan is bestek pouleren en vervolgens beginnen met al het bestek in het hotel beginnen te tellen. Bah!
Vanavond zijn we nog de kroeg in gedoken. Carnaval is het elke dag net niet. Dit is de tweede dag dat ik het toch een beetje gevierd heb. Maar helemaal los zoals in Nederland gaat niet. Wel denk ik dat morgen mijn kop gaat klagen. Iets met Gin-Tonic en Francellico. Oops.
Het grappige was wel, dat ik op een gegeven moment een heel droge opmerking naar m’n kop krijg gegooid. “Ja, das erste das ich über dich gewusst hab, ist nicht deine Name. Das ist das du allen unter der Tisch sauft.“ Mmm, Edu Becx, je weet dat jij hier mede schuldig aan bent?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
