Internationale Knuddeln tag en veel bardiensten!

Zaterdag 21 januari 2012
Vandaag was ik vrij. En Jezus, wat was ik daar aan toe! Het is echt een vermoeiende week geweest afgelopen week. Ik heb vandaag tot belachelijk laat geslapen en ben bij Scalaria tot de conclusie gekomen dat de wasmachine kapot is. In de categorie: “een beetje jammer!”
Rond een uur of 6 wordt ik door Dominik een collega van Backoffice gebeld. “Ja, heute ist der internationale Knuddeln Tag, kommst du auch Knuddeln essen bei mir zu Hause?“ „Dominik, WTF sagst du? Are you shitting me?“ Uiteindelijk was het wel heel gezellig en ik heb me stuk gelachen. Stond uiteindelijk met de deurklink in m’n hand, OOPS! “Der Joyce macht alles kaput!”
Maar al met al, was het wel heel gezellig en ben ik toch wel heel blij met zulke collega’s!


Zondag 22 januari 2012
Vandaag moest ik gewoon ik acht uur weer beginnen. Alles opbouwen. Morgen hebben we Porsche in huis. Ook heb ik te horen gekregen dat we deze week ook Nederlanders in het hotel hebben. Eindelijk iets wat ik wel fatsoenlijk kan verstaan!
Maar wat duurde vandaag lang. Opbouw is sowieso al niet mijn favoriete ding, maar deze keer was het echt saai. Was het ene af, kon je met het andere beginnen.
Daarna zijn we nog snel even iets gaan eten met collega’s en ben daarna vroeg mijn bed in gedoken, want oh mijn God, wat was ik moe!


Maandag 23 januari 2012
Vandaag was het dan zover. De Porsche Classic stond al in de WelcomeDesk. Alleen maar bier drinkende mannen. Een gala avond. Allemaal prima, en het eten was goed bevallen, maar de drank viel ook goed. Ik stond achter de bar, en het was maar een klein groepje dat wel gruwelijk zoop. Prima, allemaal best. Ook nog een leuk bandje erbij en mijn avond is prima.
Tot een van de mannen te dronken was om te blijven staan en tot een van de mannen mij toch wel heel interessant begon te vinden. Wat was ik bang voor die man. Die was zo opdringerig, en moest en zou me mee naar huis nemen. Ik heb Stefan, een schat van een jong dat veel te veel uren werkt en dus nog aan WelcomeDesk stond, gebeld. Er waren nog drie mannen. Twee maakten aanstalten om te vertrekken, maar die andere, opdringerige en enge man was gebleven als Stefan niet naar de bar was gekomen.
Mijn god, mijn hart klopte in mijn keel. Wat was die man eng, en zeker toen ie zo bleef hangen. Hij was weg en Stefan zei tegen mij van, eerst even zitten, dan kun je verder. Wat was ik blij met die backup. Ik heb hem wel een duizend keer bedankt!


Dinsdag 24 januari 2012
Na de schrik van gister, ben ik blij dat Porsche weer vertrekt. Wat een zwijnen waren dat zeg. Ik heb het vandaag nog aangekaart bij Judy en Verena. Die schrokken allebei ongelofelijk en de eerste vraag was dan ook van hij heeft jou toch niets gedaan. Gelukkig niet nee, dat zou er een bij moeten komen. Judy gaf meteen aan dat ik in zo’n situatie haar had moeten bellen. Toen ik aangaf van dat Stefan sneller in Schloss was dan Judy, gaf Verena me daar ook gelijk in. Ze vonden dat ik uiteindelijk wel goed gehandeld had.
Ik heb ook aangegeven dat ik niet meer alleen met de mensen van Porsche wilde zijn. Dat was geen probleem, die zijn vandaag vertrokken. Hopelijk zien we die nooit meer terug.
Daarin tegen komt vandaag ProLogis binnen. Een internationaal bedrijf waarvan het hoofdkantoor gevestigd is Amsterdam (eindelijk Nederlanders!). Vijf mensen van ProLogis zijn vandaag aangekomen. Laat in de avond in Schloss. Ik kreeg hier de leiding over. “Die Leute sind nicht betrunken, und sehr nett. Sie essen etwas und sind wieder weg. Keine Sorgen, das kannst du machen.“
Op zich niet erg, dat ik daar verantwoordelijk voor ben. Beetje jammer is wel, dat ik een paar uur moest wachten voor ze eindelijk aankwamen en dat ik dus ook mee uit eten had gekund met een paar collega’s. Beetje jammer, maar het zei zo.


Woensdag 25 januari 2012
Vandaag zijn de andere 130 mensen van ProLogis aangekomen. Eindelijk mensen die gewoon normaal Nederlands en Engels spreken. Eindelijk niet te hoeven nadenken hoe je iets gaat zeggen. Heerlijk.
We hebben vandaag kleine kaart aangeboden in Schloss. Daar heeft echter bijna niemand gebruik van gemaakt. Ineens waren ze allemaal weg rond etenstijd. Er waren amper mensen en om twaalf uur belde Judy op. Ze zitten in Kap Horn en komen nu allemaal die kant op. Mmm, dat bleek dus niet zo te zijn, want het waren maar 12 personen die nog binnen kwamen wandelen.
Hele vriendelijke mensen uit verschillende Europese landen. Nu gaan echt vier talen door elkaar en doe ik niet alleen het horeca gedeelte, maar ook het tolken naar mijn collega’s. Erg grappig. Zo staat er een Schotse man aan de bar, die een heel droge opmerking maakte over de schuimkraag op het Oostenrijkse bier. Hij sprak dit echter in zo’n dialect dat Verena het niet verstond en mij vroeg waarom dat zo grappig was. “Joyce, you’re amazing. You’re funny and so friendly. And you’ll get us drunk every night. My name is Simon and you’re absolutely amazing!” Hilarisch dus.
Ook grappig, op een gegeven moment staan er twee Nederlanders voor mijn neus te discussieren wat ze te drinken willen. Ze bestellen in het Duits en ik leg een guestcheck voor hun neus en leg uit dat ik een handtekening, een naam en een kamernummer nodig heb. In het Nederlands. Dat gezicht was hilarisch!
Na het fiasco met de kleine kaart en de mensen die nog binnen kwamen lopen toen de hele bar al schoon was, hebben Verena en ik besloten om toch maar even de Kap Horn binnen te gaan. Een erg gezellige avond nog, waarbij we met 4 personen nog een privé feestje hebben gebouwd en op de tafels hebben gedanst. Christoff, de eigenaar heeft zich kapot gelachen om die belachelijke mensen van Scalaria.


Donderdag 26 januari 2012
Vandaag ben ik om 3 uur in de middag begonnen. Wat is dit een lange dag geweest. Het begon ermee dat ik in Schloss de boel moest draaien. Alles prima, maar dan moest ik per persoon een guestcheck schrijven. Wat is dat omslachtig werken. Ze moesten alleen een handtekening zetten en niet betalen. Wat gaat daar veel tijd in zitten.
ProLogis had vandaag een galadinner in Circus Circus. Hier zit altijd nog een feest aan vast geplakt. Dat heeft dus nog erg lang geduurt. Uiteindelijk stonden Kathi, Verena en ik ongelofelijk uit ons plaat te gaan achter de bar. Wat een drukte. Maar we hebben het goed gedaan. Iedereen was namelijk weer dronken. En wat een ongelofelijk leuk feest. En weer belachelijke situaties dat mensen erachter komen dat je ook hun natuurlijke taal spreekt. Heerlijk.
Verena is rond 4 uur naar huis gegaan. Het werd langzamerhand rustiger aan de bar en Kathi en ik bleven met z’n tweeën over. Wat hebben wij gelachen met het afsluiten van de kassa. Ineens was alles weg, en is het opgegaan in het Nirwana, aldus Stefan. Uiteindelijk hebben we om half zes nog een drankje voor onszelf gemaakt en waren we ongelofelijk blij dat we klaar waren. Sangria als ontbijt. Iets te veel van het goeie. En zeker als ie te sterk is!


Vrijdag 27 januari 2012
Vandaag is ProLogis naar huis gegaan. Jammer, die hadden nog wel een weekje mogen blijven als het aan mij had gelegen. Tot 6 uur waren ze in Schloss bar. Een aantal van hen zijn vandaag naar de skipiste op de Postalm geweest. Een aantal bleven aan de bar hangen. Leuke gezellige mensen. Het was druk voor één personeelslid alleen.
Om 6 uur zijn zij allen vertrokken en kwam Bramac, het volgende bedrijf binnen wandelen. Nadine, een freelancer die in tegenstelling tot vele andere freelancer wel weet wat werken is, was naar boven gestuurd door Judy. Oh mijn God, wat was ik daar blij mee. De mannen begonnen te zeiken over whiskey’s, bier en alles. Wat een ongelofelijke, uit de hoogte gevallen alcoholisten. We bieden meer dan 20 whiskey’s aan, en nog steeds moesten ze die ene fles hebben die we alleen nog maar in het magazijn, 7 etage’s naar onderen hadden.
Daarbij spreken ze ook nog een in een plat Oostenrijks accent en dan vinden ze het vreemd dat ik het niet versta. Uiteindelijk zei een man tegen mij, moet ik Engels spreken of versta je me. Ik heb daar op geantwoord, “Luister, ik ben een Nederlander, die drie vreemde talen vloeiend spreekt. En onder andere Duits. Wanneer het Algemeen Beschaafd Duits is.” Nadine kwam niet meer bij van het lachen. Die heeft het met een big smile tegen Verena en Judy zitten vertellen, en die gaven me groot gelijk.
Uiteindelijk zijn de gasten van Bramac naar de Mystic, om daar het gala buffet te nuttigen. Ik kreeg weer in mijn eentje een partij. OVB, de laatste voorbereidingen voor de volgende dag. Allemaal prima, en rond een uur of één waren ze weg.
Ik ben naar beneden gegaan naar de Mystic, en kreeg van Judy de leiding over twee freelancers. Die moesten de volgende ochtend weer om acht uur beginnen, en hadden een kamer in het hotel. Ik heb de eerste om 4 uur naar bed gestuurd, en met de andere heb ik gewacht tot de gasten weg waren en toen heb ik heb ook gezegd dat ie moest gaan slapen. Waar ze allebei wel erg blij mee waren. Voor mij was het ondertussen 6 uur voor ik eindelijk naar huis kon. Met het opruimen en administratieve dingen regelen.


Zaterdag 28 januari 2012
Oh mijn God, ik ben kapot. Dit is werkelijk topsport. We zijn allemaal de Inge de Bruin, Dennis van der Geest, Yuri van Gelder (zonder snuiven) en de Mark Tuitert van de Horeca en Scalaria.
En vandaag was het wederom een lange dag. Ik ben om 4 uur in de middag begonnen. We hadden OVB. Een of andere verering van een of andere man van OVB die afscheid nam of zoiets van OVB. Wat een ongelofelijk uit de hoogte gevallen kwal. Die ik daarin tegen wel weer 2 flessen Moet & Chardon heb verkocht. Flessen die wij verkopen voor €92,- per stuk! Duur glaasje.
De gasten waren opgedeeld in twee groepen, Duits/Oostenrijks en Roemeens. En die laatste spreken niets anders dan Roemeens. Bloedje irritant! Maar zuipen kunnen ze wel. Twintig flessen Vodka Gold waren op de voorhand al verkocht. Uiteindelijk zijn er 23 flessen Vodka doorheen gegaan. En het ergste is nog, ze drinken het puur! BAH!
Daarom was het achter de bar nogal rustig. Ik heb constant achter de bar gestaan, Verena heeft de hele avond op de wc gezeten. De moest de hele avond plassen. Nadine stond ook achter de bar, maar omdat het zo rustig was, is ze glazen gaan halen. “Du bleibst im der Bar, du kannst alles machen!” Uh, okay, heb ik dus weer mooi een indruk achter gelaten!
Christiaan, de chef van Convention (licht, geluid en dergelijke), kwam naar mij toe, “sta jij alleen achter de bar?”
“Verena en Nadine lopen ook nog ergens rond.”
“Gaat dat wel goed?”
“Ja hoor! Gaat prima!"
Tien minuten later, staat er een man bij mij achter de bar. Die heb ik er subtiel uitgeflikkerd! Wederom bleven de mensen ongelofelijk lang hangen. Schup ze d’r uit, dit is om moe van te worden. Daarin tegen hebben we wel flinke fooien opgehaald. KASSA!


Zondag 29 januari 2012
Pfff, ik ben op. Blij dat ik vandaag vrij ben. Ik heb tot vier uur geslapen. Ik had het nodig, oh mijn God zeg! Vandaag is het ook het afscheid van David. We zijn met een aantal mensen uit eten gegaan en hebben daarna zijn afscheid en verjaardag gevierd in Kap Horn. Bijna iedereen was erbij. En wat een feest! Christiaan van Convention, heeft gedraaid. Petsie van de keuken, heeft een megataart gebakken. En wat een gezelligheid!
David is ongelofelijk uit zijn dak gegaan en heeft een flink feestje gebouwd. Ik heb me stuk gelachen.


Maandag 30 januari 2012
Vandaag ben ik om acht uur in de ochtend begonnen. Wat ben ik kapot. Twee voorreizen, ter bespreking van verschillende evenementen. En elke keer is dat weer saai. Verder hebben we nog verschillende klussen geklaard, want er zijn toch geen gasten.
Daarna zijn we uit eten gegaan. Bij een Mexicaans restaurant "Mojito" in Bad Isch. Ik had gisteravond afgesproken met Barbara (van WelcomeDesk) dat we uit eten zouden gaan. Uiteindelijk zijn Nadine, Judy, Patrick en Kittle ook nog meegegaan. Erg gezellig. En wat heb ik goed gegeten! Bam!


Dinsdag 31 januari 2012
Wederom een saaie dag. Geen gasten en alleen één voorreis. Saai dus. Ik heb samen met Judy het hele kantoor/magazijn van ons opgeruimd en uitgezocht. Wat een rotzooi was het daar. Een aantal freelancers hebben van de glazen en dergelijke een ongelofelijke rotzooi gemaakt. Alles is nu weer spik en span en de dag is gelukkig voorbij.
Bij Verena is de infectie op haar nieren/blaas overgeslagen naar haar rug. Die blijft nog een paar dagen thuis. Daarom heb ik niet meer morgen en overmorgen vrij, maar alleen morgen. Donderdag moet ik in de avond een groepje gasten ontvangen! Prima, daar zorg ik voor. Wederom heb ik weer de verantwoordelijkheid. Judy vroeg me vandaag nog of ze morgen in hoge nood mij mochten bellen in de middag wanneer ze iemand nodig hadden in de service, dan kon Verena thuis blijven en Judy naar de manicure.
Met Manuel heb ik iets gegeten en hebben we een film gekeken. Daarna ben ik heerlijk mijn bed in gedoken.


Woensdag 1 februari 2012
Vandaag ben ik vrij. Heb wederom tot in de middag uitgeslapen! Eigenlijk wilde ik nog boodschappen doen, maar de supermarkt is om 12 uur al dicht. Belachelijk gat van een dorp is dit ook. Uiteindelijk alles geregeld, en heb ik toch alles in huis wat ik nodig heb.
Uiteindelijk is het een lui dagje geworden. Maar wat mis ik de zon, de Sangria, het terrassen bij Le Temps Perdu in de heerlijke zon, de gezelligheid en mijn God, ik mis gewoon dat kikkerlandje van een Nederland. Dan heb je tenminste nog iets te doen op je vrije dag, als je die überhaupt al hebt!