Beschamend laat eerste berichtje!

Hola chicos, chicas, padres, amigos y amigas, locos y locas, coños y pollas. Tijd voor mijn eerste berichtje. Het is ook niet zo dat ik hier al een maand zit ofzo. De eerste week was een drama. Ik dacht dat er een meisje er al zou zijn. Dat bleek het tegenovergestelde. Ik was de allereerste. Het meisje is ontslagen omdat ze compleet geen ervaring had in de horeca. Dus het was hier akelig stil. Ik kende niemand en vrat mezelf helemaal op. De boeken die ik bij had, zijn allemaal al uit. Uiteindelijk ben ik met Pol, een Catalaanse jongen die ook bij Cheers werkt. Uiteindelijk hebben we die avond ongelofelijk veel mensen leren kennen. En toch ben ik uiteindelijk gaan stappen.

De week erop was donders beter. Dylan kwam aan. Zo ook Loes, Tess, Milan en Iris. Stukken beter, want nu heb ik het huis niet meer voor mezelf alleen. Thank God for that. Ik was zo blij toen de eerste aankwam. In die week heb ik ook meteen besloten dat ik de slechtste propper ooit ben. Ik moest meteen een rondje gaan proppen. Ik hadden een ongelofelijke kater natuurlijk, en dan in de stikkende zon over het strand op je blote voeten in het snijdende en brandende zand. Fakirs zijn er niks bij. Je kunt jezelf dus ook al een beeld schetsen hoe ik er dus bij heb gelopen. De tent zat wel voller die avond, maar wat een ongelofelijke rotklus. Dat is dus ook al geschrapt van mijn lijstje van mogelijk werk in het buitenland.

Uiteindelijk is Dennis ook aangekomen, een kok in de keuken. Dat is wel een prima vent, maar met minstens 10 jaar, wel de oudste in huis. Dat schetst ook wel mooie situaties. De eigenaren zijn een stel. Laurens staat dan in de keuken te schelden en Dennis zegt hem dan dat ie verdomme een keertje rustig moet doen. Esther staat achter de bar en houd de boel in de gaten. Die houd Laurens ook rustig, want die kan er ook wat op vloeken in de keuken. “Putas de mierdas. Beso mi cojones.”

Het huis is wel echt ideaal. Het is een appartement en het zit recht tegenover de grootste discotheek hier in Blanes, de Arena. Prima discotheek, iedereen gaat erheen. Dan is er nog een andere discotheek waar iedereen heen gaat, de Sala Vega. Ook een prima discotheek. Dani staat er achter de bar, en dat is zo’n schat. Een rasechte homo, heerlijk. Als ik ballen had gehad, had ik die al 10 keer uit m’n jurkje gelachen.

Natuurlijk hebben we ook nog een hoop hilarische situaties in het huis. Milan komt alleen zijn bed uit wanneer je hem wakker maakt met een glas water over hem heen. Iedereen is de godganse aan het zingen. Iris, Milan en Tess hebben echt een goede stem.

Oh, en ik heb ook een paar keer gillend door het huis heen gerend. Eerst omdat het warme water het begaf. Het gas was op. Na de eerste week zonder warm water te hebben gezeten. De eerste avond had ik niet een elektriciteit. De geiser krijg ik niet eens aan. Oh, en ik heb alle stoppen in het huis laten ontploffen. Gewoon door de lamp van de badkamer aan te doen. Die ontploft midden in de nacht. En een knal, de lamp vloog door de hele badkamer en gang. Loes hing meteen met haar technische hoofd in de meterkast. Stoppen omgezet. Ik had natuurlijk de ochtend dienst, dus ik doe met mijn slaperige hoofd de lamp van de badkamer aan. BAM! Helemaal geen elektriciteit.

Ik heb meteen Jarno gebeld in de hoop dat die wist wat ik moest doen. Ons pap en ons mam namen niet op vandaar. Die wist ook niet, maar vertelde me wel dat ie langs zou komen in Blanes. Daar heb ik natuurlijk ook op staat springen natuurlijk.

De dagen zijn hier trouwens wel ongelofelijk vol. Elke drie dagen veranderd mijn dienst met dus de werktijden. En werk, met stappen, dan houd je niet veel tijd over. Dus hierbij mijn excuses voor het tijdelijk verdwijnen van de aardbol. Ik heb niet eens tijd gehad om gewoon goed te gaan shoppen.

We zijn nu een maand verder, en zoals ik me in de eerste week verveelde, heb ik het nu druk. Op het werk zit het bijna elke dag vol. In tegenstelling tot de andere concurrerende restaurants hier in Blanes. De Hollandse avonden zijn nog veel drukker. Dan is het op het terras en in het restaurant een compleet doolhof. Tegen de tijd dat je met je plateau bij de tafel bent is het al bijna doodgeslagen. Nou zijn Spaanse taps ook niet de beste die je kunt krijgen.

De eerste Hollandse avond was vorige week woensdag. Superdruk en we hebben echt een topavond gedraaid. De laatste was deze week. De politie stond ineens voor de deur. En dat terwijl we niet eens een vergunning hebben voor livemuziek. Alles werd dus afgekapt, meteen begint iedereen dan met afrekenen omdat de sfeer zo is verpest. Ik denk dat dat dus geen Hollandse avond meer wordt.

Verder valt er hier niet veel te beleven. Iedereen kent elkaar wel zo’n beetje en ziet elkaar in de discotheken. Maar daar houd het ook mee op. Er is hier ook niets nieuws te beleven. Het is een dorp. Je hebt het nieuwe centrum, waar alle barretjes en discotheken zitten die voor ons interessant zijn, en het oude centrum, waar alle winkels en Spaanse restaurants en barretjes zitten. Daar heb je het dat ook wel mee gehad. Het is groter dan ik had verwacht, maar de sfeer valt wel echt heel erg tegen. 90% van de touristen is gewoon Nederlands, waarvan de helft al uit Brabant komt, jonge.

Al met al, de mensen die hier werken zijn leuk, jongeren zijn altijd dronken. Gezinnetjes komen allemaal bij ons eten. En de Catalanen zijn hier bloedvervelend en aanhankelijk. En verder is er niet veel te beleven buiten het stappen, het strand en het werk. Allemaal wel leuk en prima. Maar om hier te wonen of op vakantie te gaan, ik zou er zo klaar mee zijn denk ik zo.

Maar misschien dat ik daar over een maand anders over denk, want het wordt hier wel met de dag beter. Ik houd jullie op de hoogte. En deze keer meen ik het echt. Een dikke knuffel en een kus uit het nu oh zo zonnige Blanes.