De rondreis en de veranderingen

Het is een tijd geleden sinds ik heb geupdate via deze blog. De afgelopen paar weken zijn ongelofelijk druk geweest, tot mijn ouders arriveerden. De reis is geweldig geweest en heeft me doen realiseren dat waar je ook bent, er maar een plek is die je thuis kunt noemen, maar dat er velen zijn waar je jezelf thuis kunt voelen.

Ik had een kleine time-out nodig van het lokale leven dat ik momenteel leeft. Dus zijn duizenden kilometers gereden om een veranderend landschap en verschillende culturen te zien binnen een prachtig land. Ik ben naar Johannesburg gevlogen om mijn ouders daar na lange tijd weer te zijn. We hebben een prachtige reis gemaakt door het Kruger Park om geweldige wilde dieren te zien in en om het Park en om te zien welke geweldige initiatieven er worden genomen om de natuur te behouden zoals t nu is. We hebben geweldige uitzichten gezien op de Panorama Route, terwijl Durban een inspirerende Hare Krisna temple en beweging heeft. Het Addo Elephant Park is prachtig en een beetje intiem, terwijl Knysna je trakteert op prachtige, oeroude uitzichten. We zijn erachter dat ons pa geen moeite heeft met het pissen in twee verschillende oceanen vanaf het meest zuidelijke puntje van Afrika, dit doet ie vervolgens over vanaf Kaap de Goede Hoop. We zijn over wegen heen gereden in de middle of nowhere om bij een prachtig inspirerend museum uit te komen, genaamd Ncome, over de Zulu cultuur en de slag die zij hebben gestreden aan de Bloed Rivier. Een museum als dat heb ik al jaren niet gezien. Uiteindelijk zijn we uitgekomen in Kaapstad, wat natuurlijk meer heeft dan dat het op het eerste oog lijkt. Robben Eiland was totaal niet wat ik had verwacht, maar de verhalen ware prachtig en authentiek. Het was geweldig om mijn ouders te laten zien waar ik woon, welke schoonheid er is verborgen in de natuur en cultuur.

Maar naast de prachtige verhalen die over het land verspreid liggen, zijn er ook vele aspecten die je even doen nadenken. Ik dacht ik armoede had gezien in de kleinere townships rondom Muizenberg. De herinnering van dat kleine kindje langs de snelweg in de middle of nowhere in Mpumalanga gaat niet uit mijn hoofd. Ook al ben ik thuis een student, die probeert rond te komen, ben ik blij wegens het feit dat ik dat thuis heb. Veel mensen hier in Zuid-Afrika hebben geen toegang tot elektriciteit en water moet maar worden opgevangen van de regen. Mensen smeken om geld, maar je kunt gewoon niet iedereen geld of eten geven aan iedereen die erom vraagt. Ik heb medelijden, maar ik realiseer me al te goed dat ik het niet kan veranderen. In ieder geval niet alleen.

De rondreis door Zuid-Afrika heeft me aan het denken gezet. Ik ben en ik moet dankbaar zijn voor wat ik heb. Mijn ouders waren hier om mee te delen in deze geweldige ervaring, uit liefde. Ze waren er. Iets wat veel mensen niet kunnen zeggen. Ik ben dankbaar voor het feit dat ze er waren om tijd met mij te besteden, misschien het meest waardevolle wat ze mij hadden kunnen geven voor mijn verjaardag.

En met een nieuw levensjaar, komen nieuwe verandering. Alsof verhuizen naar Zuid-Afrika een stap is die niet groot genoeg is, ga ik nogmaals verhuizen. Ik heb een nieuw appartement gevonden om te wonen. De andere Nederlandse stagiaires willen heel graag verhuizen naar Kaapstad. Ik verkies Muizenberg boven Kaapstad, waar het dorpse leven doorgaat en waar ik de kans krijg om onderdeel uit te maken van een gemeenschap met geweldige creatievelingen. Ik maak liever de waarde van vriendschap die bij de lokale mensen kan worden gevonden mee. Ik wil Zuid-Afrika beleven zoals het is, ik ben hier niet om een Nederlandse groep studenten te leren kennen. En nu? Nu ga ik verhuizen naar een ander huis in dezelfde straat. Snel, want het is tijd om verder te gaan…

http://joyceontheroad.tumblr.com/ (Engelse versie met foto’s)