De vlammen van bosbranden en lokale wijsheden

Ik ben mezelf er heel goed van bewust dat er nog enkel drie weken zijn voordat ik terugvlieg. Ik ben eigenlijk overrompeld door de impact die het op me maakt. Afgelopen zaterdag heb ik een bruiloftsfeest bijgewoond van September en Ross, een hilarisch koppel dat ik heb leren kennen in de tijd dat ik hier heb gezeten. Die avond ben ik mezelf er meer bewust van geworden dat elke persoon in de omgeving mij iets heeft bijgebracht, meer dan ik had verwacht. Hoe dan ook zal het waarschijnlijk een standaard opmerking zijn van überhaupt iemand die langere tijd in het buitenland heeft gewoond, ik geloof ook dat dit land en deze cultuur een grote impact heeft gemaakt op mijn visie in het leven.

Precies een week geleden van vandaag, heeft de gehele Muizenberg Mountain in brand gestaan. De woeste vuren hebben veel mensen over heel het zuidelijke peninsula bang gemaakt. Terwijl eenieder normaal gesproken het nieuws zit te kijken, en de bosbranden een ver van mijn bed show zijn, is het deze keer wel akelig dichtbij geweest. Mensen hebben hun huizen geëvacueerd, scholen stuurden leerlingen naar huis wegens rookgevaar, mensen hebben hele nachten zitten waken, bedrijven zijn verdwenen, en daar nog eens bovenop, er is een prachtig natuurreservaat compleet afgebrand. Met vele gevolgen ten dien op het ecosysteem, zoals mogelijke modderstromen bij harde regen, de velen dieren die zijn omgekomen, en de prachtige flora die is vergaan. Ondanks al deze negatieve punten, heeft het ook een positieve kant. In deze crisis situatie zijn hele gemeenschappen voor elkaar opgestaan. Een ongelofelijk grote support is gegeven aan de dappere brandweerlieden. Mensen hebben vrijwillig hulp aangeboden, hebben de berg besproeid met water, en vrijwilligers hebben geholpen om mensen te evacueren. Maar uit de as van het prachtige fynbos, zoals ze dat hier noemen, zal nieuw fynbos voorkomen. Woensdag ochtend, toen de brand onder controle was, kwam ik Joseph tegen. Hij was een van de dappere vrijwilligers om het vuur te gaan bestrijden. Gedurende de hele nacht.

Joseph is een interessante vriend van me, die ik gedurende mijn verblijf hier heb leren kennen. Ik kwam hem en zijn dochter gister ochtend tegen. Amber dabberde wat rond, terwijl Joseph en ik weer in een interessant gesprek terecht kwamen. Halverwege maakte hij een prachtig compliment, welke een grote impact op me had. “There are only two foreign individuals in this community now who have made an impact on this community, which are Jill and you. I am gonna miss you girls, you always take time to have a conversation with people.” En ja, ik geloof dat ik ook echt tijd probeer te maken voor mensen, door hen te vragen hoe zij zijn en geïnteresseerd te zijn hoe het met hen gaat. En om eerlijk te zijn, ik ben erg onder de indruk door wat er door de mensen wordt gezegd. Hun visie op de simpele dingen in het leven, kunnen grote veranderingen aanbrengen in die visie van het leven van zij met een totaal andere achtergrond.

Om maar even binnen de categorie van interessante gesprekken te blijven, ben ik ook terecht gekomen in een gesprek met Shane, een Rasta die ik na de Kerst lunch op het strand heb leren kennen, en Darren, een (hoe kan het ook anders, Rasta) vriend die toevallig de beste koffie in Muizenberg maakt. Wat Shane probeert te zeggen is prachtig. Hij is momenteel erg geïnteresseerd in het ontwikkelen en bewegen van hen die de hulp en expertise nodig hebben. Hij doet dit niet vanuit een egoïstisch oogpunt, voornamelijk om zichzelf voort te bewegen om anderen tot beweging te zetten. Hij maakte daarbij een interessante opmerking; “your mind is your heaven”. Het leven en de maatschappij zouden hier geen “begging culture” moeten creëren, het zou individuen moeten motiveren om zichzelf te motiveren en in zichzelf te geloven. Het gaat er niet om dat je jezelf klein en zielig maakt, het gaat erom dat je creatieve manieren vind om te overleven. Drugs en criminaliteit wordt hier vaak gezien als een snelle en makkelijke oplossing, maar het brengt niemand een stap verder in het leven en het gegeven doel. Terwijl de een geeft, hoeft diegene dat niet terug te verwachten, maar diegene die iets ontvangt, zou de dienst moeten doorbetalen aan de volgende. Het gaat niet altijd om het geld, het gaat ook om het gebaar. Shane benoemde ook het interessante feit dat vele vrijwilligers naar Afrika komen om te helpen. De vele die hier arriveren, raken gehecht aan de individuen en kijken soms neer op de lokale cultuur omdat zij niet dezelfde levensstijl hebben dan wat de vrijwilligers zijn gewend. Hij heeft daar een punt, het is interessant om te zien dat er ondanks het feit dat er vele vrijwilligers komen, er weinig vrijwilligers zijn die ook daadwerkelijk een stempel achterlaten die ook duurzaam is. Als telkens een vrijwilliger komt helpen hier aan Afrika, om de “minderbedeelde” bevolking te helpen, en zij enkel gehecht raken aan deze individuen, zonder ook maar een duurzame impact te maken, zoals het verspreiden van kennis, waarom zouden zij iets bij te dragen hebben aan de gemeenschap? Is de reden van bezoek dan niet gedeeltelijk egoïstisch? En hij heeft gelijk, na een bepaalde tijd worden er velen achtergelaten met enkel een herinnering aan die vrijwilliger die kwam helpen omdat ze zelf geen motivatie zouden hebben om verder te gaan in het leven.

Dit zijn de interessante gesprekken. Het zet me aan het denken. Het doet me ook realiseren dat de afgelopen zes maanden ik voornamelijk mijn kennis en modellen van mijn studie heb doorgegeven aan de lokale gemeenschap. Ik heb hierover gesproken met grotere groepen, deze toegepast binnen de gemeenschap, maar ik heb hier ook over gesproken met individuen met een kopje koffie, omdat ik het waardevol vond om deze kennis met hen te delen. En waarbij ik verschillende individuen heb uitgelegd wat mijn achtergrond is, hebben ook zij dit aan mij voorgelegd, waarmee ze me veel inzicht hebben gegeven in de verschillen van de mogelijkheden in het leven. Ik heb het gevoel alsof deze tijd in Afrika mijn ogen verder heeft geopend om verder te kijken dan mijn neus lang is. Om te kijken naar de ongebalanceerde gemeenschappen in de moderne samenleving in de wereld. Hoe dan ook, het zit allemaal in je hoofd, in je gedachten. De wereld is een zooitje, en niemand kan het alleen oppakken om de hele boel op te ruimen, maar elke individu krijgt de kans om op te staan en te proberen om een kleine verandering te maken. Want elke individu heeft de mogelijkheid om onderdeel te zijn van een massabeweging strevend naar een betere wereld.

http://joyceontheroad.tumblr.com/ (Engelse versie met foto’s)