Weekendje Thatcham

Hupsakee, vanuit school gelijk door naar Amsterdam. Daar het vliegtuig gepakt naar Londen. Want het was eindelijk zover, ik zou naar Engeland gaan. In Engeland zelf was alles top, behalve de treinreis. De reis heeft me in het totaal 9 uur gekost, met het tijdsverschil meegerekend. Wat een drama.

Maar eenmaal in Thatcham aangekomen staat Haydon al te wachten op het treinstation. Na snel even gebeld te hebben naar het B&B stond al gauw ook Janice op de stoep. Ze vertelde ons waar de B&B was en na alle nodige informatie te hebben gehad, zijn we meteen naar de kroeg gegaan. Meteen daar werd er al gevraagd waar ik vandaan kwam, ik had toch wel een vreemd accent. Maar pas na ze verschillende pogingen hebben laten doen, moest ik toch maar vertellen dat ik Nederlands was. Uiteindelijk zijn we naar Nick, een van zijn vrienden gegaan. Daar hebben we nog een aantal uurtjes op de bank gezeten, want het was toch wel erg gezellig. En aangezien de kroegen al om 12 uur sluiten, is er vrij weinig nachtleven.

De volgende dag ben ik met een ongelofelijk katerhoofd mijn bed uitgekropen. Ik heb zowaar nog een beetje huiswerk gemaakt van Spaans en hup, ik was weer weg. Ik heb een beetje rondgekeken in Thatcham zelf, maar mijn God, wat is dat een gat. Daarna ben ik Haydon op gaan halen na het werk. We hebben meteen de trein naar Reading gepakt en zijn daar lekker uit eten geweest. Voor ik het wist was de rekening al betaald. Ik weet dat er die avond veel sarcastische opmerkingen uit mijn mond zijn gekomen, dat ik heel wat alcohol weg heb lopen werken samen met Haydon en dat zijn vrienden mij toch wel legendarisch vonden omdat ik nogal lomp uit de hoek kan komen.

Die zaterdagochtend was mijn hoofd nog zwaarder. Tegen een uur of 2 ben ik naar The Swann gegaan. Daar werkt Haydon en ik heb op mijn BlackBerry nog wat huiswerk gemaakt en wat koffie door mijn keel gegoten. Toen dit echter niet bleek te helpen, hebben Haydon en ik maar gegeten bij The Swan en het weggespoeld met Stongbow.
Al snel stonden er een vriend van hem voor zijn neus en hebben we daar een potje darten mee gespeeld. En natuurlijk gingen al mijn pijlen ernaast. Na de pogingen te hebben opgegeven ben ik gewoon aan de praat gegaan met allerlei mensen die daar ook rondhingen. En voor we het door hadden was de boel alweer dicht.
Dus zijn we samen met Tom naar Jamie gegaan. Daar hebben we Stand-Up Comedie zitten kijken. En natuurlijk ben ik weer uitgemaakt voor legendarisch. Ik weet niet wat dat allemaal is, met die Engelsen, maar die schijnen mijn humor wel te waarderen.

Die zondag ochtend leek mijn hoofd bijna van mijn lijf te vallen. Na een stevig ontbijtje bij The Swann heb ik afscheid genomen van de mensen daar, en heb ik de trein terug naar Londen gepakt. Dit was ook nog een wereldreis, maar tegen middernacht was ik eindelijk thuis. Dat was dus een reis van 10 uur.

Al met al een geslaagd weekend, dat me maakte lachen maar me een onwijse kater bezorgde. Maar een dag niet gelachen is een dag niet geleefd.